Daily Archives: 5 listopada, 2018
CIEŃ BURZOWYCH CHMUR – Edyta Świętek
Edyta Świętek urodziła się w 1975 roku w Krakowie, a przez 20 lat mieszkała w Nowej Hucie. Z wykształcenia jest ekonomistką, ukończyła Zarządzanie Firmą na Krakowskiej Akademii im. A. Frycza-Modrzewskiego. Jest aktywna zawodowo, jednocześnie pisząc powieści, których dorobiła się już całkiem sporą ilość.
Wydawnictwo REPLIKA rok 2017
stron 349
Cień burzowych chmur to pierwsza część sagi Spacer Aleją Róż, powieść obyczajowa, której fabuła umiejscowiona została w powojennej Polsce.
Szymczakowie to dość zamożni gospodarze mieszkający we wsi Pawlice. Po zakończeniu wojny, głową rodziny został najstarszy brat Bronisław, który stał się odpowiedzialny za matkę, i młodsze rodzeństwo. Niestety mieszkający we wsi Bartłomiej Marczyk, brat wysoko postawionego funkcjonariusza UB stwarza Bronkowi i jego rodzinie, co rusz jakieś problemy. Kiedy dochodzi do poważnego konfliktu między młodymi mężczyznami, a na skutek reformy rolnej Szymczakowie tracą prawie całe gospodarstwo, Bronek postanawia wyjechać, brak perspektyw na utrzymanie rodziny stawia go w bardzo niezręcznej sytuacji. Porzuca życie na roli i zatrudnia się, jako pracownik na budowie w Nowej Hucie. Po pewnym czasie dołącza do niego młodsza siostra Julia, skrzywdzona przez znienawidzonego Marczyka. Czy Julia i Bronek wrócą kiedyś do rodzinnej wsi? Jak poradzi sobie matka i reszta rodzeństwa po wyjeździe najstarszego syna?
Jest to moja pierwsza książka tej autorki, po którą sięgnęłam głównie dzięki poleceniom znajomych. Mam nadzieję, że wkrótce poznam kolejne losy rodziny Szymczaków, bo nie ukrywam, że historia tej rodziny bardzo mnie zaciekawiła.
Jak już wspomniałam wcześniej, fabuła zaczyna się po wojnie na terenie polskiej wsi. Moim zdaniem autorka bardzo wnikliwie wczuła się w role swoich bohaterów, między innymi wkładając w ich usta oryginalne słownictwo ówczesnego okresu.
(…) Julka! – krzyknął na młodszą. – A skręcajże lepiej te powrósła. Zaś się snopy rozlecą! (…)
Postacie zostały skonstruowane bardzo ciekawie, szczególnie pod względem charakterologicznym, a obraz powojennej Polski, zarówno wsi jak i odbudowujących się miast, oraz nowo powstałych zakładów pracy, ukazany wyjątkowo realistycznie.
Historia powojennej „wolnej” Polski, opisana przez autorkę, dla jednych jest smutnym wspomnieniem, a dla innych, (zwłaszcza dla młodego pokolenia) dość abstrakcyjną rzeczywistością.
Autorka w ciekawy sposób przedstawia ówczesne społeczeństwo, zarówno bezdusznych i bezwzględnych (głupich) karierowiczów, jak i ludzi, którzy nareszcie doczekawszy się po zawierusze wojennej, w miarę spokojnego czasu starają się tylko ułożyć sobie życie, założyć rodziny czy po prostu pielęgnować więzy rodzinne.
Przedstawione rodzeństwo Szymczaków, to kilka różnych osobowości, ale również piękny przykład odpowiedzialności za innych i przykład podtrzymywania więzów rodzinnych, oraz silna solidarność familijna. Więzy rodzinne są bardzo ważne, docenia to ten, kto doświadczył w swoim życiu zerwania bądź nadszarpnięcia tych specyficznych zależności uczuciowych.
Czasami człowiek staje się ofiarą własnego myślenia i zachowania, zakładając nową rodzinę musi zmierzyć się z niechęcią czy zazdrością „konkurujących” do jego uczuć osób, zarówno złączonych więzami krwi jak i tych „obcych”, którzy złączeni zostają z nim poprzez zawarty związek.
Autorka kilkukrotnie opisując jakieś zdarzenie powołuje się na fakty historyczne, co jeszcze bardziej realistycznie wpływa na fabułę.
Jest to powieść obyczajowa, która fascynuje nie tylko przedstawioną historią powojennej Polski, ale również ciekawymi intrygami. Z fabuły bije taki realizm, że powieść wciąga od samego początku. Zręcznie wkomponowane obrazy zachodzących w Polsce zmian, często naładowane absurdami politycznymi, to z pewnością atuty tej powieści. A wplecione w to dzieje polskiej rodziny, która od początku staje się czytelnikowi bliska, i której towarzyszymy w doli i niedoli, to coś, co szybko nie ulatuje z głowy czytelnika. Bohaterowie tej sagi to z całą pewnością ludzie, do których chce się wracać, o których się myśli jeszcze długo po zakończeniu książki.
Jeśli chodzi o mnie, to chętnie wrócę do rodziny Szymczaków i do Nowej Huty. Niedawno byłam w Krakowie i w Nowej Hucie, ale pogoda była tak zła, że nie miałam możliwości na spacer Aleją Róż.
Polecam tę powieść nie tylko ze względu na jej historyczny charakter, myślę, że każdy znajdzie w niej co nieco dla siebie. Mamy w niej wątki kryminalny i romantyczny, historyczny i psychologiczny, czyli… dla każdego coś.
Dziękuję Wydawnictwu REPLIKA za możliwość przeczytania tej powieści i polecam ją wszystkim czytelnikom lubiącym dobrą polską literaturę.
NIEDZIELA – TARGI KSIĄŻKI 2018 w KRAKOWIE i ja AUTORKA
Ale ten czas leci. Tydzień temu byłam na Tragach Książki w Krakowie a emocje wciąż szaleją w mojej głowie. Pobyt na targach miałam podzielony na dwa dni, w pierwszy dniu byłam jako blogerka, a w drugim jako autorka.
Drugi dzień mojego pobytu na targach był nieco inny, chociaż nie mogłam się oprzeć ponownemu buszowaniu między książeczkami dla dzieci i łapaniu (dosłownie) w biegu niektórych znajomych pisarek i pisarzy.
Na stanowisku Wydawnictwa REPLIKA miałam swoje „5 minut”, które sama sobie przedłużyłam, ponieważ Asia Kruszewska, która miała podpisywać książki po mnie zachorowała i nie mogła przyjechać do Krakowa. Wykorzystałam więc jej czas dla siebie, ponieważ zaskoczyła mnie ilość osób, które podchodziły z książką „Listy do Duszki” po autograf, lub z notesikiem (tak jak ja polowałam na autografy).
Nie wiem, czy jestem w stanie przekazać tutaj dumę z tego, że tyle osób sięgnęło po moją książkę. Cieszę się, że moja Duszka spotkała się z takim ciepłem ze strony czytelniczek i czytelników. Dzięki tym swoim „5 minutom” poznałam tylu wspaniałych ludzi, usłyszałam tyle ciepłych słów, że do dzisiaj nie mogę w to uwierzyć.
Myślę, że moja Duszka czuwa nade mną i cieszy się z tego, że jej historia wzbudziła w wielu ludziach takie emocje. Patrzy na mnie z miejsca, w którym się obecnie znajduje i cieszy się moim sukcesem. Tak SUKCESEM! Mogę szczerze powiedzieć, że czuję ogromną radość z tego jak odebrało moją książkę wiele czytelniczek i czytelników, o czym świadczyły gratulacje i wyjątkowo piękne słowa, zarówno pod adresem fabuły jak i moim, jako autorki.
Z moją ulubioną blogerką Dorotką Lińską-Złoch, autorką bloga Przeczytanki i jej cudowną Lilką
Bardzo dziękuję wszystkim moim CZYTELNICZKOM i CZYTELNIKOM za dziesiątki uśmiechów, dziesiątki uścisków, dziesiątki ciepłych słów i za to, że sięgają po moje książki.
Dziękuję wszystkim pracownikom Wydawnictwa REPLIKA, których poznałam ta targach za tak ciepłe przyjęcie mnie do grona swoich autorów, i możliwość spędzenia z nimi czasu.
