Płacz wilka
Audiobooki – Ewa Formella
Jak wiecie jestem autorką książek, która sama czyta bardzo dużo. Ostatnio staram się przekonywać do audiobooków i mam bardzo mieszane uczucia.
Świetnie bawiłam się na przykład przy Molly – autorstwa Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, gdzie rola lektorów podzielona została na dwie – męską Józef Włowski i damską Michalina Łabacz. Było to bardziej słuchowisko niż audiobook, oryginalny serial audio, ale wytrwałam i dzielnie dosłuchałam do końca. Książka nagrana w formie odcinków, przyznam szczerze, że pierwszy raz miałam okazję takiego słuchania audiobooka. Podobało mi się.
Kolejnym eksperymentem audio była książka Alka Rogozińskiego – Teściowe w tarapatach i tu muszę przyznać, że lektor Aneta Todorczuk świetnie sobie poradziła. Jej intonacja, modulowanie głosem, zmiany głosu odpowiednio dobrane do osób zachwyciły mnie i słuchałam z czystą przyjemnością, dość często wybuchając głośnym śmiechem.
Teraz słucham książki Alexy Lavendy – Żar Australii i… no właśnie… Trzymając kciuki za autorkę i jej kolejne książki, muszę przyznać, że chociaż fabuła dość ciekawa, mocno romantyczna, to absolutnie nie mogę jej słuchać. Pani Gertrude Rufmichan, która czyta książkę, robi to w sposób dla mnie nie do przyjęcia, akcentując w dziwny sposób słowa, tak jakby czytał je obcokrajowiec. I chociaż jestem bardzo ciekawa ciągu dalszego i losów głównej bohaterki, to musiałam zmienić sposób „czytania” z audiobooka na ebooka, bo kilka razy po prostu zasnęłam w trakcie słuchania. A kilka razy z irytacją wyłączyłam telefon. Szkoda, bo czasami ciekawa książka wiele traci, kiedy czyta ja nieodpowiednia osoba.
Rok 2021 jest przełomowym rokiem dla moich książek, które wydałam kiedyś jako self publishing. Dzięki wydawnictwu OFICYNKA, pięć z moich wcześniejszych książek będzie w tym roku wydanych jako audiobooki. Przy krótkim doświadczeniu z tą formą czytelnictwa bardzo obawiałam się, czy książki, które wzbudziły wśród czytelniczek tyle emocji, nie zostaną „zniszczone” przez lektorów. Ale myślę, że wypadną SUPER.
Dzisiaj 16 lutego jest PREMIERA pierwszego mojego audiobooka – PŁACZ WILKA. Czyta młoda aktorka Aleksandra Radwan, osoba z fantastyczną dykcją. Ta sama aktorka będzie czytała jeszcze dwie moje książki, póki co, jestem pełna zadowolenia i podziwu.
Jeżeli chcesz posłuchać to zapraszam na moją stronę na Facebooku – Ewa Formella – strona autorka
Ciekawa jestem, jak odbiorą to moje Czytelniczki i Czytelnicy.
Książek będzie można posłuchać na platformach STORYTEL i BOOKBEAT. Zapraszam.
Zapowiedź „PŁACZ WILKA”
Te osoby, które mają mnie wśród znajomych na Facebooku, pewnie już to widziały, ale są tacy, którzy nie wiedzieli, więc udostępniam, film – zapowiedź książki.
Spot reklamowy przygotował Marcin Jakubczak, który współpracuje z Polacy nie gęsi i swoich autorów mają.
Cieszę się, że miałam okazję współpracować z panem Marcinem, bo dzięki niemu i PNGiSAM powstał ciekawy filmik zachęcający do przeczytania książki.
PŁACZ WILKA coraz bliżej…
Moja najnowsza książka już prawie tuż, tuż. Tak właściwie to czuję już oddech mojego wilka. Mam nadzieję, że znajdzie się w moich rękach przed spotkaniem w Sopocie, bo chciałabym się pochwalić.
A coooo??????? Nie wolno???????
Pochwaliłam się na Facebooku zatwierdzonym projektem okładki i nawet nie przypuszczałam, że wzbudzę tym takie zainteresowanie. Jedni chwalili, inni krytykowali, a kilka osób (pisarek) nawet w korespondencji prywatnej przekazało mi swoje uwagi (pozytywne i negatywne) co do MOJEJ okładki.
Ciekawe…, osoby wydające swoją książkę w profesjonalnym wydawnictwie często nie mają wpływu na wygląd swojej książki, a mnie się czepiały…
Patronat medialny nad moją książką obejmą:
Ostatni już zabrali się za reklamę, i na swoim fan page na Facebooku wrzucili spot konkursowy, który umieścili na Youtube
Nie wiem, czy ktoś potrafi sobie wyobrazić jaka jestem dumna.
Na tylnej stronie okładki znajdą się również rekomendacje znanych pisarek.
Już nie mogę się doczekać kiedy książka fizycznie znajdzie się w moich rękach.
Płacz Wilka skończony
Właśnie skończyłam pisać moją kolejną książkę pt. „Płacz wilka”, fragment można przeczytać tu. Jeszcze tylko kilka małych poprawek i tekst zostanie wysłany do dwóch osób, które przeczytają, naniosą swoje poprawki i uwagi i będziemy negocjować co do tekstu.
Przyznam szczerze, że tym razem mam bardzo „ostre” panie, od których już niejeden raz dostałam po uszach. Obydwie przeczytały wszystkie moje książki, więc doskonale znają mój warsztat pisarski i chyba się trochę boję tego, co zostanie z mojego tekstu po ich czytaniu i poprawianiu.
Na szczęście należę do osób, których krytyka buduje i częściej pamiętam to co komuś się w moich książkach nie podobało, niż to co chwalono i to następnie odzwierciedla się w moich kolejnych tekstach.
Jakiś czas temu dostałam maila od jednej koleżanki-autorki, w którym napisała mi kilka dość ostrych uwag dotyczących jednej z moich książek, uwag ściśle związanych nie z treścią, ale składem, interpunkcją itp. Trochę się tym zdziwiłam, ponieważ tamtą książkę oddałam w ręce prawdziwej profesjonalistki, która korektą i redakcją zarabiała swego czasu.
Nie będę się wypowiadała na temat książek tej znajomej, która wydaje swoje teksty w tak zwanym „profesjonalnym wydawnictwie”, bo też się dopatrzyłam kilku błędów, ale przecież nikt nie jest idealny.
Wracając jednak do mojej książki, którą właśnie skończyłam. Nie jest to „cegła”, bo żadna z moich książek nie jest tomiskiem, ale mam taką cichą nadzieję, że komuś się spodoba. Starałam się w niej już „mniej płakać”, ale całkiem tego nie potrafiłam wyeliminować.
Co ja na to poradzę, że wzruszam się z byle powodu?
Przed nami kolejny długi weekend, który oczywiście mam zamiar w większości spędzić z książką, czego i innym molom książkowym życzę.
