LITERATURA POLSKA
LAWENDA czyli… DZIEWCZYNY Z OGRODU ROZKOSZY
Wiele moich czytelniczek poznało już bobaterki jednej z moich książek, pod tytulem LAWENDA. Niewielu jednak wie, że książkę tę, jak i pięć innych wydałam sama jako selplushing.
Na rynek księgarski weszłam tak naprawdę dopiero z pierwszymi książkami jakie zdecydowało się wydać Wydawnictwo REPLIKA, czyli LISTAMI DO DUSZKI i MUZYKĄ DLA ILSE.
Pamiętam, jak na jednym ze spotkań autorskich jakaś czytelniczka zapytała mnie, czy chciałabym wydać swoje wcześniejsze książki w tradycyjnym wydawnictwie? No cóż, któż by nie chciał, ale skoro tyle razy mi odmówiono, to przecież na siłę pchała się nie będe tam, gdzie mnie nie chcą. A poza tym, chyba czuję z tymi wcześniejszymi książkami taką specyficzną więź, jak rodzic z dzieckiem, bo to przecież moje dzieci, tyle że książkowe.
Postanowiłam jednak zaryzykować i zaproponowałam tekst mojemu nowemu wydawnictwu i… pani Katarzyna Szablińska z wydawnictwa REPLIKA powiedziała: Wydamy książkę, ale pod jednym warunkiem… zmienimy tytuł.
Argumetowała to w ten sposób, że na rynku książkowym jest zatrzęsienie Lawend, co musiałam jej ze skruchą przyznać. I chociaż moja LAWENDA jest MOJA i taka specyficzna, to… zgodziłam się.
Zaproponowany tutuł trochę mnie zaskoczył, głównie dlatego, że brzmi tak bardzo erotycznie, a moja książka jest przecież o miłości, o pięknej miłości, co z tego, że jest to miłość do prostytutki.
Ale klamka zapadła.
PREMIERA KSIĄŻKI już…
20 SIERPNIA 2019 roku
Ogród Rozkoszy to owiany tajemnicą kompleks, w którym piękne kobiety noszące imiona kwiatów wykonują najstarszy zawód świata. Jak się tam znalazły? Dlaczego postanowiły właśnie w ten sposób zarabiać na przysłowiowy chleb?
To świat piękna, luksusu i bogactwa, ale też tajemnic, pogardy, osamotnienia, zranionych serc i dusz, świat dobra i zła, bolesnych wspomnień, zwyczajnych marzeń. A cała jego historia rozgrywa się na przestrzeni pięćdziesięciu lat w Trójmieście. j
NIEBEZPIECZNE SĄSIEDZTWO – Artur Kawka
Artur Kawka jest czterdziestodziewięcioletnim częstochowianinem, współwłaścicielem rodzinnej firmy handlowej, którego marzeniem było napisanie i wydanie książki. Rok temu udało się. Zadebiutował, wydając „Niebezpieczne sąsiedztwo”. Pisanie stało się dla niego prawdziwą pasją, dlatego poświęca temu każdą wolną chwilę.
Niebezpieczne sąsiedztwo, to połączenie kryminału, z powieścią szpiegowską.
stron 208
Do detektywa zgłasza się biznesmen z prośbą o wykrycie sprawcy morderstwa jego córki i zięcia, którzy rzekomo zginęli w wypadku samochodowym. Detektyw zwraca się z kolei z prośbą o pomoc do swoich dobrych znajomych, w tym jednego dziennikarza śledczego. Mężczyźni w swoim dochodzeniu odkrywają, że za pozornym wypadkiem, kryje się afera międzynarodowa, wykryta najprawdopodobniej przez zmarłego policjanta, a w którą zamieszany jest nie tylko jeden z najbogatszych ludzi w miasteczku S., ale również wielu wpływowych ludzi. Kto tak naprawdę winny jest śmierci młodego policjanta i jego żony? Co łączy polskich bandytów z obywatelami Białorusi? I kim tak właściwie jest jeden z najgroźniejszych i najbardziej brutalnych mężczyzn zatrudnionych w pewnym klubie nocnym?
Kiedy zaczęłam czytać tę książkę, pierwszą moją myślą było to, że niewiele będę w stanie zrozumieć z fabuły, bo lektura ta zdecydowanie nadaje się dla panów. Mocna, brutalna, polityczna i taka typowo męska. Ale zostałam mile zaskoczona, bowiem od pierwszych do ostatnich stron wyraźnie złapała mnie ta książka w swoje „szpony”.
Do debiutów nie podchodzę zbyt sceptycznie, sama pamiętam ten moment kiedy debiutowałam jako autorka książek, dlatego uważam, że każdemu należy dać szansę.
Temu autorowi szansy dawać nie trzeba, ponieważ moim zdaniem on zadebiutował wielkim BUM.
Lektura prawie cały czas trzyma w napięciu, i chociaż niewiele uwagi poświęcone zostało osobowościom bohaterów, to nadrabia to ich wygląd zewnętrzny, który został czytelnikom przekazany (momentami) z bardzo aptekarską dokładnością.
(…) Kiedy ten wszedł do pokoju, jego oczom ukazał się mężczyzna lat około czterdziestu, o długich, przerzedzonych, kręconych blond włosach, z łysiejącym czołem, z twarzą uzbrojoną w krzywy nos, noszący ślady wielokrotnego złamania, i z nienaturalnie dużymi wargami, spotykanymi u Murzynów. (…)
No cóż, nie trzeba zbytniej wyobraźni, aby tego osobnika przed własnymi oczami zobaczyć.
Książka napisana została dwutorowo, przenosząc czytelnika z miejsca prowadzonego przez detektywa śledztwa, dotyczącego tajemniczej śmierci policjanta i jego żony do miejsca domniemanego ataku terrorystycznego.
Co do fabuły, to moim zdaniem świetnie opisane zostało w książce środowisko półświatka z uwzględnieniem zachowania i sposobu porozumiewania się typowym dla tego środowiska slangiem. Oczywiście okraszone dużą dawką brutalnych scen.
Myślę, że przy tej książce czytelnik nie jest w stanie się nudzić, ponieważ cały czas coś się dzieje.
Fabuła dotyczy głównie międzynarodowej intrygi, w którą zamieszani są szefowie polskiej mafii, służby specjalne, a także politycy. Wszystko toczy się wokół gazu, stającego się obecnie nową walutą przetargową w stosunkach między państwami.
Ciekawe dialogi również nie są bez znaczenia, ponieważ dzięki dialogom czytelnik lepiej wciąga się w rozmowę, a tutaj takich intrygujących rozmów nie brakuje..
No cóż, pozostało mi jedynie zachęcić do przeczytania tej lektury. Myślę, że panie uwielbiające fabuły sielsko-romantyczne nie znajdą w niej zadowolenia, ale jeżeli ktoś lubi dobre kryminały, z domieszką intryg politycznych, to z całą pewnością ta książka jest dla niego.
Dziękuję Autorowi za propozycję przeczytania tej powieści, te 208 stron przeczytałam wyjątkowo szybko, a to chyba świadczy o tym, że książka wciągnęła mnie swą fabułą.
DIAGNOZA – Anna Dembowska
Anna Dembowska pracuje w zespole scenarzystów TVN, tworząc wątki do serialowych hitów. Jest współautorką powieści. Mieszkała w różnych miastach, między innymi w Kutnie, Krakowie, Moskwie, Sankt Petersburgu, a obecnie mieszka w Warszawie. Jako autorka zawodowo wymyśla mrożące krew w żyłach historie, a w wolnych chwilach odpręża się malując murale.
PREMIERA KSIĄŻKI 15.05.2019
stron 315
Diagnoza to thriller psychologiczny, którego fabuła oparta została na serialu TVN o tym samym tytule, chociaż serial to podobno kontynuacja tego co wydarzyło się w Szwecji.
Anna popełnia w szpitalu błąd lekarski, wycinając pacjentce zdrową nerkę i skazując tym młodą dziewczynę na kalectwo do końca życia. Partner Anny chcąc uchronić ją od odpowiedzialności wywozi ją i ich wspólne dzieci do Szwecji, gdzie kobieta ma dojść do siebie po załamaniu nerwowym i zacząć normalnie żyć. Niestety ucieczka z Polski to tylko kamuflaż, jednak w pewnym momencie Anna trafia na odział szpitala psychiatrycznego. Dlaczego Artman, znany polski lekarz postanawia nagle zmienić środowisko i nie dopuścić swojej partnerki do wykonywania zawodu? Co takiego ukrywa przed Anną Jan? Dlaczego w Szwecji Anna zostanie oskarżona o morderstwo młodej Polki?
Przyznam szczerze, że rzadko oglądam telewizję, chociaż o serialu „Diagnoza” słyszałam wiele dobrego i jestem przekonana, że po tej lekturze najpierw sięgnę po pierwszą część, a następnie skuszę się na film.
Ta książka to trudna w odbiorze emocjonalnym powieść, pokazująca nam jak łatwo jest zmanipulować człowieka. Mobbing będący niszczącą życie psychiczne młodej, ładnej, inteligentnej i zdolnej kobiety, w pewnym momencie powoduje, że nie wie ona co jest fikcją wymyśloną przez jej partnera i ojca jej dzieci, a co faktem.
Autorka w bardzo obrazowy sposób ukazuje fałsz jaki człowiek jest w stanie w sobie zakorzenić, do tego stopnia, że manipulowana osoba staje się więźniem własnego życia, a jej z pozoru „złota klatka” najgorszym miejscem w którym zamknięty jest szalejący umysł.
(…) Po pewnym czasie przebywania w pomieszczeniu ludzie przestają czuć smród, ale zapach wcale nie znika, po prostu ich mózg ignoruje zmysł powonienia. Tak samo Anna – potrafiła beztrosko bawić się w pokoju, gdzie pod stołem tykała bomba. (…)
Intrygująco ukazana toksyczna miłość, która jest częstą przyczyną nieszczęść wielu kobiet, z jednej strony adorowanych a z drugiej wyszydzanych. A wiara w dobroć swojego partnera i w jego dobre intencje często zasłania wszystko inne.
(…) Nie wiedziała, co ją czeka: czy będzie jeszcze gorzej, czy zacznie ją krytykować i poniżać, czy może kochać i przepraszać. Ona miał władzę. Przyjmowała jego wersję wydarzeń, w której to ona była winna. (…)
Strach bywa oprawcą i niszczycielem, czy naprawdę tak trudno go pokonać?
Jak już wspomniałam wcześniej, lektura jest dość trudna w odbiorze emocjonalnym, zwłaszcza dla kobiety. Pokazuje jednak, że odwaga jest potrzebna tak samo jak człowiek potrzebuje uczucia drugiego człowieka. Czasami wystarczy się do kogoś przytulić, aby zyskać spokój i pewność siebie, zwłaszcza w związku, który niszczy od środka. Ale najważniejsze jest to, aby zrozumieć, że dzieje się coś złego, nie akceptować tego, co tak niszczy, poniża i uwłacza człowieczeństwu.
(…) – Ci ludzie zajmują się przemocą na co dzień, wiele widzieli, potrafią dostrzec rzeczy ukryte. W ich odczuciu masz typowe symptomy ofiary przemocy, jeśli nie fizycznej, to psychicznej. (…)
Bardzo jestem ciekawa czy główna bohaterka wyjdzie z tego swojego kokonu psychicznego, nie wiem, czy autorka planuje kontynuowanie, chociaż bardzo bym chciała. Książka skończyła się tak jak skończyła, ale ja chętnie przeczytałabym kontynuację niektórych wątków.
Muszę przyznać, że chociaż nie oglądałam serialu, to wizerunki aktorów odgrywających główne role mignęły mi gdzieś przed oczami (może w reklamach) dlatego nie miałam trudności z wyobrażeniem sobie bohaterów pod względem wizualności. Bardzo podobały mi się wszystkie postaci pod względem osobowościowym, trzeba przyznać, że autorka świetnie je wykreowała.
No cóż, myślę, że połączenie intrygującej fabuły z ciekawie skonstruowanymi dialogami i wyrazistymi osobowościami bohaterów to mieszanka czegoś, co lubi każdy czytelnik.
I chociaż książka pod względem emocjonalnym bardzo mną wstrząsnęła, to nie ukrywam, że nie mogłam się oderwać od jej stron.
Polecam tę lekturę szczególnie osobom, które lubią zagłębiać się w thrillery medyczne, nie stronią od dramatów i lubią kryminały, bo w tej książce jest wszystkiego po trochę. To obyczajowo-kryminalna, trzymająca w napięciu powieść oparta na wątkach hitu TVN, ale odkrywająca to, czego widzowie nie zobaczą na ekranie.
Dziękuję wydawnictwu EDIPRESSE KSIĄŻKI za propozycję przeczytania tej powieści i nie zostaje mi nic innego jak sięgnąć po kontynuację, czyli pierwszą część wydaną.
PRZEBUDZENIE ZMARŁEGO CZASU /POWRÓT/ – Stefan Darda
Stefan Darda urodził się w 1972 roku w Tomaszowie Lubelskim, na Roztoczu, w byłym województwie zamojskim. Do roku 1991 mieszkał w Lubyczy Królewskiej, niewielkiej miejscowości tuż przy wschodniej granicy Polski. Po ukończeniu szkoły muzycznej i tomaszowskiego liceum im. Bartosza Głowackiego rozpoczął studia na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Wtedy to rozpoczęła się jego przygoda z muzyką folkową. Został członkiem znanego zespołu „Orkiestra pod wezwaniem Świętego Mikołaja”, z którą koncertował i nagrywał płyty do roku 1995. W trakcie studiów Stefan Darda kontynuował też przygodę z turystyką, która rozpoczęła się jeszcze w czasach szkoły podstawowej. Dzięki muzyce i pasji turystycznej był silnie związany z górami, które odwiedzał w każdej wolnej chwili. W 1998 roku przeprowadził się do Przemyśla, na Podkarpaciu, gdzie mieszka do dziś. Przygoda z pisaniem rozpoczęła się dla niego w 2003 roku, kiedy to napisał swój pierwszy wiersz. Dziś jest poczytnym pisarzem literatury grozy.
PREMIERA KSIĄŻKI 15.05.2019
stron 317
Przebudzenie zmarłego czasu /Powrót/ to pierwsza z czterotomowego cyklu powieść, łącząca kilka gatunków literackich; horror, powieść psychologiczną, fantastykę i kryminał.
Znany przemyski fryzjer w dniu, w którym miał odebrać z zakładu karnego swojego siostrzeńca, popełnia samobójstwo. Policja przyjmuje to za fakt dokonany, jednak siostrzeniec Olgierda Langa uważa, że ktoś pomógł wujowi w tym desperackim czynie. Pozostawiony przez wuja list pożegnalny jeszcze utwierdza go w tym przekonaniu. Tropy prowadzą do najcenniejszego zabytku Muzeum Ziemi Przemyskiej, czyli do bizantyńskiej gemmy, określanej mianem amuletu. Czy Olgierd Lang odnalazł drugą gemmę? Kto i dlaczego utrudnia Jakubowi Domaradzkiemu prowadzenie prywatnego śledztwa? Czy odkrycie tajemnicy gemmy, może okazać się zagrożeniem dla życia młodego nauczyciela?
(…) Szczęśliwi umarli, którzy odeszli. Niech Bóg zmiłuje się nad tymi, którzy odejść nie mogą. (…)
Z twórczością tego autora po raz pierwszy zetknęłam się przy książce napisanej w duecie z Magdaleną Witkiewicz Cymanowski młyn i przyznam szczerze, zaintrygowała mnie twórczość tego pisarza.
Powieść zaczyna się i kończy, nawiązaniem do horroru, jednak całość fabuły bardziej kojarzy mi się z kryminałem, w którym prywatne dochodzenie prowadzi główny bohater.
Narracja jest w osobie pierwszej czasów teraźniejszego i przeszłego, tak że czytelnik ma wrażenie, że siedzi i słucha opowiadania, czy też zwierzeń jakiegoś człowieka.
Autor zadbał o wstawkę do fabuły w postaci gwary, którą posługuje się jeden z bohaterów dalszoplanowych, i muszę przyznać, że chociaż momentami trudno mi było czytać (a czasami nawet zrozumieć) poszczególne słowa, to dodatek ten efektownie odbijał się od całości.
(…) – Ja mu kazał, coby mi dryndnuł, jak tylku ci zobaczy. Może zejdziem na dół? Poszlibymy troszku hajci. Na spacyr, znaczy – dookreślił, widząc moją zaskoczoną minę. – Pugoda prima sort, szkoda chałupi siedzić. (…)
Z dokładnością przewodnika poznajemy Przemyśl jako miasto, odkrywając i zwiedzając razem z bohaterem kolejne ulice, budynki czy miejsca publiczne.
Fabuła wątku głównego dotyczy zmarłego w niewyjaśnionych okolicznościach znanego przemyskiego fryzjera i chociaż dla policji sprawa jest zamknięta, to dla krewnego „ofiary” cały czas jest jednym wielkim niedopowiedzeniem i wielką zagadką. Niestety w tym tomie czytelnik nie doświadczy rozwiązania tej zagadki, chociaż domniemania głównego bohatera wiele wnoszą do rozwikłania tajemnicy.
Fabuła prawie cały czas trzyma w napięciu, jak przystało na dobry kryminał, jednak dla mnie trochę mało jest w niej horroru, jakim ta powieść została określona.
Wielowątkowość nie jest tutaj nużącą przeszkodą, bo ciekawie łączące się wątki prowadzą do tego jednego – docelowego.
Miłośnicy horrorów mogą być lekko zawiedzeni, ponieważ więcej mamy tutaj z powieści obyczajowej, wprawdzie doprawionej odrobiną grozy, a nawet szczyptą fantastyki, ale pamiętajmy, że to dopiero pierwszy tom, więc kto wie, co zafunduje swoim czytelnikom autor w kolejnych częściach.
Intrygujący wątek tajemniczej śmierci wciąga, ale moim zdaniem i szokuje.
Chciałabym jednak zwrócić uwagę na inny wątek emocjonalnie dotykający pewnie wielu czytelników i tu mam na myśli historię chłopca, który kilka lat wcześniej uległ strasznemu wypadkowi, pozostając po nim, w pewnym sensie „roślinką”.
Ciekawym i szokującym zarazem jest wątek dotyczący pomówienia i oskarżenia młodego nauczyciela o pedofilię. Jak łatwo jest ludziom przypiąć łatkę tego złego, opierając się tylko na słowach innych.
Myślę, że jeżeli ktoś zdecyduje się przeczytać ten pierwszy tom, to z niecierpliwością będzie czekał na kolejne, bo autor tak skonstruował fabułę, że zostawia swoich czytelników z wielkim niedosytem i ciekawością CO DALEJ?
(…) Niech Bóg zmiłuje się nad tymi, którzy odejść nie mogą i strażnikami pozostaną, aż ich pokuta się dopełni. A zaraz potem przypomniałem sobie jeszcze jedno: Kuba nie szukaj. Strzeż się kamiennych oczu. W tej samej chwili Ludwik Zięba drgnął i skierował twarz w moją stronę. (…)
Polecam tę książkę miłośnikom zarówno dobrych kryminałów, jak i czytelnikom preferującym powieści obyczajowe i psychologiczne. Myślę, że usatysfakcjonowani będą również miłośnicy horrorów, chociaż tego gatunku w tej pierwszej części autor trochę oszczędził.
Dziękuję wydawnictwu AKURAT za propozycję przeczytania tej powieści i już nie mogę się doczekać kontynuacji.
TRZECIA KSIĘGA – Adam Abler
Adam Abler to pseudonim Adama Zaremby – Śmietańskiego, który urodził się w 1954 roku, a dzieciństwo spędził w Ghanie w towarzystwie lokalnego szamana, gdzie narodziła się jego potrzeba i wrażliwość opisywania zarówno duchowości jak i rzeczywistości. W Polsce postawił na własny biznes i odniósł sukces. W Katowicach zbudował jeden z nowocześniejszych w kraju szpitali.
Trzecia księga to powieść łącząca w sobie thriller z powieścią psychologiczną, filozofią i powieścią historyczną.
(…) – Cztery są rzeczy, których nie można cofnąć: kamień, który został rzucony, słowo, które zostało wypowiedziane, okazja, której się nie wykorzystało, i czas, który przeminął. (…)
stron 367
Abelie jest młodą kobietą, wychowanką domu dziecka, która pewnego razu postanawia zatrudnić się jako asystentka Paola – znanego pisarza. Dyspozycyjność jej jest jednak uzależniona od tego, że musi ona zamieszkać w domu swego pracodawcy. Podczas redagowania tekstów Paola, Abelie odkrywa niezwykłe podobieństwo między książką pisaną przez mistrza, a własną, którą od jakiegoś czasu pisze. Ponadto kobieta odczuwa niezwykłe podobieństwo między sobą a główną bohaterką książki. Jest coś co łączy pisarza z Abelie oprócz pracy, to tajemniczy druk, który jest łakomym kąskiem dla wielu, ponieważ posiada wielką wartość materialną. Czy kobiecie uda się uchronić pamiątkową księgę otrzymaną po swojej mamie, przed ludźmi, którzy zdolni są do posunięcia się bardzo daleko, aby ją zdobyć? Jak ułożą się stosunki między Abelie i Paolem, czy ich zależność będzie oparta tylko na pracy? Kim tak naprawdę była przeorysza Teresa, żyjąca kilka pokoleń przed Abelie?
(…) Skończyła czytać, czując, jakby cały świat wokół był nierealny. Jakie jest prawdopodobieństwo, że profesor pisał książkę o przeoryszy Teresie, że ona przejęła pisanie tej powieści i że oboje byli przez cały ten czas właścicielami nieznanego dzieła świętej Teresy. (…)
Ta książka jest dość specyficzna. Dużo w niej jest opisów dotyczących życia bohaterów, ale nie brakuje w niej również ciekawych dialogów.
Fabuła została napisana dwutorowo i przenosi czytelnika do dwóch różnych okresów czasowych.
Fabuła pierwsza to historia życia zakonnicy Teresy, żyjącej kilka stuleci przed głównymi bohaterami, czyli Abelie i Paolo. Mamy w niej nieco nostalgii i romantyzmu, oraz wiele ciekawych wątków dotyczących życia przeoryszy.
Fabuła druga to współczesność i życie dotyczące pisarza i jego asystentki, z odrobiną erotyki i seksu oraz sporą dawką filozofii, głównie w dialogach, w których bohaterowie prowadzą iście filozoficzne dyskusje.
Na okładce książki zostało napisane: „znacznie więcej niż thriller”. No cóż, mnie ta książka nie „porwała” tak jak prawdziwy thriller, ja nawet nie jestem w stanie określić tej powieści jako taki gatunek. Moim zdaniem jest to bardziej powieść psychologiczna.
Jeśli mam być szczera, to bardziej zainteresowała mnie fabuła dotycząca przeoryszy Teresy niż fabuła współczesna dotycząca pisarza i jego asystentki, chociaż wpleciony w nią wątek starej księgi, o którą zabiega, a właściwie zainteresowanych jest nią wiele osób, jest nieco intrygujący i sensacyjny.
Główni bohaterowie nie są osobowościowo wykreowani zbyt wyraźnie i jak dla mnie, to cały czas krąży wokół nich jakieś niedopowiedzenie.
Mamy tutaj mocne wątki psychologiczno-filozoficzne, poruszane zwłaszcza w rozmowach bohaterów. Myślę, że dla wielu czytelników będą bardzo ciekawe, mnie jednak one nie wciągały tak, jak pewnie oczekiwał tego autor, chociaż muszę przyznać, że tematy tych rozmów były czasami ważne z punktu widzenia historycznego lub filozoficznego.
Zainteresował mnie natomiast wątek dotyczący reinkarnacji, który został przedstawiony zarówno jako coś w rodzaju spostrzeżeń naukowych jak i jako coś w rodzaju duchowości.
(…) I jeszcze jej fantazje, że mogłaby być wcieleniem przeoryszy. Pojawiła się kolejna myśl: trzeba sprawdzić, czy święta Teresa tak samo jak ta wymyślona przez nią żyła w szesnastym wieku. (…)
Ciekawym okazał się również wątek dotyczący leczenia za pomocą gongów. Dla nas, ludzi żyjących szybko, w ciągłym pośpiechu, trudna być może do zrozumienia jest metoda leczenia wywodząca się od tybetańskich mnichów. I przyznam szczerze, że po skończeniu lektury nie mogłam się oprzeć ciekawości i oczywiście zaczęłam przeszukiwać Internet, aby dowiedzieć się więcej na temat medytacji i wspomnianych w powieści gongów.
Jak już wspomniałam wcześniej, ta książka jest dość specyficzna. Fabułę łączy pewnego rodzaju intryga sprzed wieków powracająca w świat współczesności mocnym uderzeniem sensacji. Momentami książka trzyma czytelnika w napięciu, chociaż są również momenty nieco nużące.
Z całą pewnością jest to pewnego rodzaju historia namiętności ukazana zarówno na przykładzie uczucia łączącego zakonnicę i księdza, jak i dwojga samotnych, współcześnie żyjących ludzi.
Są tajemnice, jest romans i nieco erotyki, ale jest też poruszonych wiele tematów niekoniecznie związanych bezpośrednio z fabułami. Z pewnością dla jednych ciekawszy będzie wątek dotyczący emocji łączących głównych bohaterów (zarówno tych żyjących współcześnie, jak i tych żyjących przed wiekami), a dla drugich ciekawszym będzie wątek dotyczący tajemnicy starej księgi.
Polecam tę książkę szczególnie osobom, które nie zamykają swojego czytelnictwa tylko na lekturach lekkich, łatwych i przyjemnych, ale lubią zagłębić się w historię czy filozofię.
Dziękuję wydawnictwu Oficynka za propozycję przeczytania tej powieści i zachęcam po sięgnięcie po nią chociażby z powodu ciekawych wątków historycznych i sporej dawki filozofii.
