Monthly Archives: listopad 2023
ZIELONA GWIAZDKA – Krystyna Mirek
(…) – Że też nie ma ani grama śniegu – narzekała Sonia, patrząc z pretensją w niebo, bo doprawdy mogłoby nieco dopomóc. Podwórko wyglądałoby wtedy zupełnie inaczej i góry też prezentowałyby się lepiej. – Zielona Gwiazdka to nie to samo. (…)
Krystyna Mirek jest autorką powieści obyczajowych, które czytelniczki kochają od pierwszej jej książki. Jest absolwentką polonistyki UJ w Krakowie. Przez wiele lat pracowała w szkole. Obecnie, pisarstwo stało się dominującym zajęciem w jej życiu zawodowym. Pisze książki obyczajowe mocno osadzone w realiach życia. Prywatnie, mama czwórki dzieci i bardzo sympatyczna osoba, o czym miałam okazję się przekonać osobiście. No… i to by było tyle, ile wiem o tej pisarce.
Zielona Gwiazdka to powieść świąteczna.
PREMIERA KSIĄŻKI 08 LISTOPADA 2023 ROKU
stron 303
Lidia mieszka w niewielkim górskim miasteczku, w którym pewnej jesieni odbył się koncert, na którym wystąpił znany niegdyś muzyk. Gwieździe towarzyszył zespół młodych muzyków, którzy na czas występu zatrzymali się w małym miejscowym hoteliku. Wśród nich znalazł się również młody Niemiec polskiego pochodzenia – Markus, który bardzo szybko skupił swoją uwagę na miejscowej dziewczynie obsługującej w tym czasie hotelowych gości. Zwykła znajomość bardzo szybko okazała się czymś więcej i chociaż priorytety życiowe młodych były zupełnie inne, znajomość ta z każdym miesiącem bardziej się rozwijała. Nie wszystkim jednak przypadło to do gustu, a kiedy Markus zaproponował spędzenie wspólnej Wigilii, na którą postanowił zabrać pochodzącą z okolic Lidii babcię, nikt nie przypuszczał, że ich przyjazd wywoła w rodzinie Lidii spore zamieszanie. Czy senior rodu, dziadek Ignacy obchodzący w okresie świąt swoje 80-te urodziny ucieszy się z odwiedzin chłopaka jego wnuczki i towarzyszącej mu starszej pani? Jakie tajemnice skrywa przed rodziną Ignacy i co wydarzyło się przed laty? Czy Lidia i Markus mają szansę na wspólną przyszłość, czy ich światy są zbyt różne, aby ją sobie planowali?
Każdy z nas marzy o białych, mroźnych świętach, a przecież tak właściwie to nie śnieg sprawia, że ten czas jest piękny, ale atmosfera jaką tworzą ludzie.
Wigilia w domu rodzinnym Lidii zawsze była dniem pełnym radości i miłości, pachnącym pysznymi potrawami. Ale czy musi tak być już zawsze?
Fabuła książki rozpoczyna się jesienią, kiedy w sadach zbierane są jabłka, a liście w lesie pachną tak jak nigdy wcześniej.
I muszę przyznać, że autorka oddała urok tej jesieni bardzo realnie i pięknie, aż chciałoby się wyjść na spacer w góry i do lasu.
Potem powolutku zaczął zbliżać się czas świąteczny, który miał dopieścić czytelników swoją magią, ale…
No właśnie, czy musi być jakieś „ale”?
Ta książka jest w pewnym sensie magiczna, fabuła opowiada o pięknej choć dość nietypowej miłości, która mimo przeszkód potrafiła się rozwinąć. Dwoje młodych ludzi żyjących w dwóch różnych światach zostało trafionych strzałą Amora.
Być może było to coś nierealnego w dzisiejszym świecie, bo przecież ona skromna, chociaż dobrze wykształcona dziewczyna z niewielkiej miejscowości, utożsamiająca się z pracą na gospodarstwie i marząca jedynie o spokojnym życiu w rodzinnym domu i on, chłopak z wielkiego świata, pragnący przygód, wielkiej kariery muzycznej, wielkich pieniędzy i podróży po świecie. Dwa bieguny, dwie różne osobowości, czy takim ludziom można wróżyć wspólną, szczęśliwą przyszłość?
Myślę, że wiele czytelniczek polubi zarówno Lidię jak i Markusa, a także pozostałych bohaterów tej historii.
Oprócz tej dwójki młodych i zakochanych w sobie ludzi, mamy tutaj jeszcze pewnego starszego, dość tajemniczego pana, który przez całe życie skrywa przed najbliższymi pewien rodzinny sekret. Kocha swoich bliskich nad życie, syn, synowa, wnuki, są jego szczęściem i radością, ale on nie potrafi się przed nimi otworzyć i wyznać czegoś, co może zaważyć na całym życiu jego bliskich. Dopiero niespodziewany świąteczny gość zmusza go do otwarcia przenośnej skrzyni wspomnień, w której schowane zostały latami skrywane żale i strach będący towarzyszem każdego dnia.
(…) Ignacy uświadomił sobie to właśnie teraz. Że od początku wizyty sprawiała wrażenie osoby, która przyjechała tutaj w konkretnym celu, po coś. Dziwne, ale kiedy teraz jej się przyglądał, tylko się utwierdził w tym przekonaniu. (…)
Przyznam szczerze, że czytałam tę powieść z zapartym tchem, kibicowałam uczuciu młodych i chociaż od jakiegoś momentu domyślałam się jaką tajemnicę skrywa senior rodu, to byłam bardzo ciekawa finału tej historii.
To piękna, ciepła opowieść o miłości i domu, w którym ona zamieszkała, domu pachnącym świeżo pieczonym chlebem i zerwanymi z drzewa jabłkami.
To również opowieść o marzeniach, które mogą się spełnić, jeżeli bardzo mocno w nie się uwierzy.
Ale to także historia pewnego rozstania, które na długie lata pozostawiło w sercach złość i żal.
Wigilia będąca jednocześnie dniem urodzin seniora rodu i to urodzin ważnych, bo osiemdziesiątych, została pokazana w powieści jak wielkie, nie tylko rodzinne święto, ale tak właściwie święto całej miejscowości, bo osób, które się w tym dniu zgromadziły w domu Lidii, trudno było zliczyć.
(…) – To przyjedź d nas na Gwiazdkę – powiedziała spontanicznie Lidia. – Pokażę ci święta, jakie cię się wtedy podobały. Celebrowane na maksa. U nas w rodzinie to najważniejsze dni w roku, a tym razem będzie wyjątkowo, bo dziadek kończy osiemdziesiąt lat. (…)
Opowiedziana w książce historia to nie tylko opowieść o miłości, ale też o relacjach rodzinnych i celach jakie ludzie stawiają swoim przyszłościom.
Każdy z domowników ukrywa w sercu jakieś tajemnice, to nie były kłamstwa, ale niedopowiedzenia, które w pewnym momencie nieźle namieszały w życiu tej zwyczajnej, kochającej się rodziny.
Moim zdaniem ta książka, to taka trochę sentymentalna podróż w głąb ludzi, pokazująca zarówno plusy i minusy ludzkiej psychiki, ale dająca nadzieję.
Wplecione w fabułę tajemnice i sekrety rodzinne dodają jej pewnego rodzaju smaczku, doprawiają ją przyprawą zaciekawienia.
(…) – Nie chcę burzyć twojego spokoju – powiedział ciepłym głosem. – Za nic w świecie nie chciałbym cię skrzywdzić. – Przykucnął tuż przy jej kolanach i spojrzał jej w oczy. – Coś nas połączyło. Ja też to widzę. (…)
Nie ukrywam, że postać Lidii i jej miłości do rodzinnych tradycji, do rodzinnego domu zaskoczyła mnie i zarazem zachwyciła. Rzadko kiedy młode kobiety dobrowolnie zostają na gospodarstwach, gdzie zamiast ciekawych doznań przyszłości czeka je ciężka praca i wielka odpowiedzialność.
Myślę, nie będę gołosłowna, jeżeli napiszę, że sięgając po tę lekturę, każdy powinien przygotować się na sporą dawkę emocji.
Ciekawie wykreowani bohaterowie wpleceni w intrygującą fabułę z pewnością dostarczą wielu przyjemności.
Dziękuję Autorce za tę pełną ciepła opowieść, a wydawnictwu LUNA dziękuję, że mogłam ją przeczytać w ramach współpracy barterowej.
NA UWIĘZI – Katarzyna Bonda
(…) To niemożliwe. Jesteśmy w jakimś schronie na kompletnym odludziu. Sprawdziłam, ściany są betonowe, a pod tym klepiskiem nie ma piwnicy. Podkop nie wchodzi w grę. Jedyny sposób to go zabić. (…)
Katarzyna Bonda to jedna z najpopularniejszych pisarek powieści kryminalnych w Polsce. Jest autorką serii kryminalnej z Hubertem Meyerem, tetralogii z profilerką Saszą Załuską a także powieści kryminalnych inspirowanych prawdziwymi zdarzeniami „Miłość leczy rany” i „Miłość czyni dobrym”. Pisarka ma w dorobku również dokumenty kryminalne: „Polskie morderczynie” oraz „Zbrodnia niedoskonała” i „Motyw ukryty” napisane wspólnie z Bogdanem Lachem. Jej książki są wydawane w 16 krajach. Prawa do edycji zagranicznych zakupiły największe wydawnictwa na świecie, m.in. Hodder & Stoughton i Random House. W kwietniu 2021 roku stacja TVN wyemitowała serial „Żywioły Saszy” na podstawie „Lampionów”. Prawa do adaptacji książki dokumentalnej Polskie morderczynie zakupiła Nordic Entertainment Group – serial fabularny emitowany w Viaplay.
Na uwięzi to thriller kryminalny, którego głównym bohaterem jest detektyw Jakub Sobieski.
stron 351
Jakub Sobieski, prywatny detektyw otrzymuje zlecenie odnalezienia piętnastoletniej dziewczynki, która zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach. Dziewczynka od miesięcy była prześladowana w szkole, co spowodowało, że matka postanowiła przepisać ją do innej placówki. Detektyw traktując sprawę bardzo poważnie zabiera się do pracy, niestety zmowa milczenia i fałszywe poszlaki nie ułatwiają mu zadania. Nawet matka zagubionej dziewczynki wydaje się mieć jakieś tajemnice. Trop prowadzi Jakuba do jednego z podwarszawskich moteli, w którym trzy miesiące wcześniej brutalnie został zamordowany mężczyzna podejrzewany o wykorzystywanie nieletnich. Czy jest coś co łączy zamordowanego mężczyznę z zaginioną Stefanią Chrobak? Co działo się za zamkniętymi drzwiami pokoju motelowego? Komu zależy na tym, aby Sobieski nie rozwiązał sprawy zaginionej dziewczynki?
PREMIERA KSIĄŻKI 08 LISTOPADA 2023 ROKU
Po książki Katarzyny Bondy zawsze sięgam bardzo chętnie, nie pamiętam już w którym roku przeczytałam jej pierwszą książkę i chociaż moim ulubionym bohaterem jest Hubert Meyer to Jakuba Sobieskiego też trochę polubiłam.
Kolejny kryminał, którego głównym bohaterem jest Jakub Sobieski, występujący tutaj jako pełnoprawny detektyw z własną agencją detektywistyczną, „porwał” mnie od pierwszej strony.
Katarzyna Bonda jest specjalistką w tym, że potrafi powoli, ale bardzo intrygująco budować napięcie. W tej powieści również to zrobiła. Wtapiając się w fabułę odkrywamy coraz nowsze sprawy, poznajemy kolejne osoby zagmatwane w mroczny świat pornografii, prostytucji i pedofilii.
Autorka w dość dosadny sposób ukazuje środowisko młodzieży, w którym nie zawsze liczą się te pozytywne bodźce życiowe. Często za ładną buzią i spokojną osobowością kryje się coś bardzo złego, mrocznego, tajemniczego.
(…) W żywe oczy mi kłamała, że jest pełnoletnia. Kiedy zadałam jej pytanie wprost, co ich łączy, zaśmiała się i nic nie odpowiedziała. Nene dokładnie zdawała sobie sprawę, w co gra. To jak diablę wcielone. Żadnych zasad. A raczej jedna: dbanie o swój własny interes. (…)
Przedstawiony w książce świat social mediów jaki więzi często nastolatki to z pewnością dla wielu rodziców jest jedną wielką niewiadomą. Dla niektórych rodziców, szczególnie dla tych z tak zwanych rodzin patologicznych z pewnością to co robi ich nastoletnie dziecko poza zajęciami szkolnymi lub kim jest w anonimowym świecie internetu może być trudną do zrozumienia rzeczywistością.
A młodzi ludzie szukający w sieci poklasku, walczący o followersów, czy po prostu szukający wsparcia jakiego nie mają szansy otrzymać od najbliższych to po prostu pionki dramatów.
Autorka porusza w swojej książce kilka bardzo ważnych wątków, począwszy od powszechnie w różnych kręgach rozprzestrzenianej pornografii, łatwych pieniędzy zarobionych poprzez sprzedaż własnego ciała, pedofilii, po brak więzi między rodzicami a dziećmi, aż po magię social mediów zniewalającą tak dorosłych jak i młodzież (a nawet dzieci).
Stopniowo budowane napięcie z pewnością ma duży wpływ na odbiór fabuły jako całości. A gdy dodamy do tego ciekawie wykreowane osobowości bohaterów, to już z czystym sumieniem możemy stwierdzić, że trafiliśmy na dobrą lekturę.
Ta książka to typowy mroczny thriller psychologiczny z kryminalnym tłem, w którym próbujemy nie zgubić się w labiryncie intryg i różnych tajemnic.
Fabuła teoretycznie skupia się na zaginięciu piętnastoletniej dziewczyny, będącej ofiarą prześladowań rówieśniczych w szkole, ale w trakcie odkrywania kolejnych ciemnych stron i poszukiwań związanych z dziewczyną okazuje się, że nastolatka nie jest takim niewiniątkiem jakim początkowo została pokazana.
(…) Ten wypadek… – Pola pokazała udawany cudzysłów, krzywiąc się jednocześnie i walcząc z wybuchem płaczu. – Bo dyrekcja szkoły uznała wrzucenie mojej córki do przenośnej toalety za wypadek, to zdarzyło się później, kiedy już zaczęliśmy działać. Ale już kilka miesięcy wcześniej widziałam na jej ciele zaczerwienienia i siniaki. (…)
Moim zdaniem autorka świetnie zagłębia się w psychiki swoich bohaterów pokazując zarówno ich mocne jak i słabe strony.
Przebijając się przez fabułę mamy świadomość rosnącego napięcia, rosnącego zła. Pełna zwrotów akcji i momentów często bardzo nieoczekiwanych, z jednej strony trzyma w napięciu, a z drugiej wzmaga świadomość, że każdy detal został tutaj dodany w konkretnym celu.
Myślę, że każdy czytelnik odbierze tę książkę inaczej. Dla jednych będzie to lektura zmuszająca do refleksji nad mrocznymi stronami chorych lub zdegenerowanych umysłów i zaburzeń preferencji seksualnych a dla innych nieco nadrysowana z powodu wątków kryminalnych, które mogą zostać odebrane jako przesadzone lub nieprzystające do rzeczywistości.
Może niektóre osoby odniosą wrażenie, że pewne postacie lub sytuacje są mało realistyczne, ale myślę, że nudzić się przy tej lekturze nie będą.
Z całą pewnością jednak książka wywoła emocje, pozostawiając w czytelniku długotrwałe wrażenie, a może nawet pewnego rodzaju niesmak.
Przeczytałam już kilkanaście książek tej autorki i moim zdaniem ta pozycja to więcej niż tradycyjny kryminał, to trzymająca w ciągłym napięciu opowieść z mocnym psychologicznym podejściem zarówno do sytuacji jak i osobowości bohaterów.
Polecam tę lekturę zwłaszcza miłośnikom kryminałów z elementami psychologicznymi. To książka dla tych, którzy lubią być trzymani w napięciu i lubią fabułę z nieoczekiwanymi zwrotami akcji.
Dziękuję Wydawnictwu MUZA. SA za możliwość przeczytania tej książki przed premierą w ramach współpracy barterowej.
99 OFIAR TYTUSA MEYERA – Marcel Moss
(…) Chciałem, by ludzie zrozumieli, że jedyną drogą do harmonii jest pokój. Nie ma mojej zgody na przemoc w jakiejkolwiek formie. Przemoc zaburza harmonię, którą można przywrócić wyłącznie poprzez złożenie ofiar i wyrównanie bilansu krzywd. (…)
Marcel Moss to pseudonim tajemniczego autora facebookowego profilu ZWIERZENIE. Jego książki „Nie odpisuj” i „Nie patrz” podbiły listy bestsellerów i sprowokowały czytelników i internautów do gorących dyskusji na ważne tematy społeczne, takie jak przemoc fizyczna i psychiczna, „hejt” w Internecie czy samotność i anonimowość w sieci.
99 ofiar Tytusa Mayera to thriller psychologiczno-kryminalny.
PREMIERA KSIĄŻKI 25 PAŹDZIERNIKA 2023 ROKU
Julia Karpiel jest dziennikarką, której w ostatnim czasie lekko się w zawodzie nie powodzi. Aby wskrzesić swoją karierę postanawia opublikować autoryzowaną biografię Tytusa Mayera, seryjnego mordercy znanego jako Bydlak z Chełma. Dwadzieścia pięć lat wcześniej mężczyzna ten został skazany na dożywocie w związku z wyjątkowo brutalnymi morderstwami. Julia spotyka się z Meyerem w szpitalu, do którego trafił mężczyzna i tam wysłuchuje historii jego życia. Gdy dziennikarce wydaje się, że zebrała już wystarczająco dużo materiału Mayer wyjawia jej swój najgłębiej skrywany, szokujący sekret. Kim tak właściwie jest Tytus Meyer? Ilu dokonał zbrodni, czy zamordował tylko dwie osoby czy więcej? Jak bardzo otworzył się przed młodą dziennikarką i ile w tym co powiedział było prawdy a ile fikcji spreparowanej z chorego umysłu?
Jeżeli ktoś planuje sięgnąć po tę lekturę, proponuję najpierw odpowiedzieć sobie na pytanie czy ma dostatecznie silne nerwy. To nie jest książka lekka, łatwa i przyjemna, chociaż ja przeczytałam ją jednym tchem.
Nietuzinkowa fabuła zapewne przerazi i zszokuje wielu czytelników, a zakończenie sprawi, że długo po odłożeniu przeczytanej już książki będziecie o niej myśleli.
Czy Tytus Meyer faktycznie zamordował 99 osób, czy tylko poddał się medialnej manipulacji?
Marcel Moss podjął się głębokiej analizy ludzkiego umysłu, stworzył potwora, który uwierzył w wyobrażenia, czując satysfakcję z tego, że może poszczycić się czymś, na co ktoś inny nie miałby odwagi. Jednak czy kreując się na potwora główny bohater próbował na własną rękę wymierzyć sprawiedliwość, czy tylko próbował zagłuszyć wspomnienia przeszłości, które w brutalny sposób wywarły wpływ na jego dorosłą osobowość?
Przyznam szczerze, że dawno nie czytałam tak mocnej emocjonalnie lektury.
Autor przedstawił głównego bohatera jako psychopatycznego mordercę, ale czy Tytus Mayer faktycznie był takim sadystą?
Czytając tę powieść można mieć bardzo mieszane uczucia względem Tytusa, z jednej strony można czuć żal i współczucie zagłębiając się w jego trudne dzieciństwo, pełne strachu i bólu. Odbiera się takiego człowieka z dużą dawką współczucia. Ale z drugiej strony czytając o bestialstwie jakiego się dopuścił, nie ma dla takiego człowieka krzty litości. A prawda? Jaka była prawda dotycząca tego mężczyzny?
(…) Długi wdech, długi wydech. Długi wdech, długi wydech. Rachunki wyrównane. To najważniejsze. Bez względu na to, co się ze mną stanie, na świecie znów zapanuje harmonia. (…)
Podczas czytania prawie cały czas czułam dreszcz niepokoju niedowierzając temu do czego zdolny jest człowiek i jak mocno może być zniszczony jego chory umysł.
Skala okrucieństwa jakiego doświadczył, o której opowiadał Tytus swojej rozmówczyni była tak samo porażająca jak zbrodnie, których rzekomo dokonał.
Z całą pewnością muszę stwierdzić, że jest to lektura dla wielbicieli naprawdę mocnych wrażeń. Zbudowana przez autora fabuła trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.
Opowieść Tytusa Meyera jest jak narkotyk, z jednej strony fascynuje, a z drugiej przeraża, w jednej chwili przyciąga czytelnika jak magnes, a w kolejnej odpycha i zastanawiasz się czy czytać dalej. Muszę przyznać, że kilka razy miałam bardzo mieszane uczucia.
Świetnie wykreowana postać głównego bohatera to moim zdaniem prawdziwy majstersztyk. Cały czas walczysz z emocjami i zastanawiasz się czy żal ci tego człowieka, czy czujesz do niego odrazę.
Wbrew pozorom, to całkiem normalny mężczyzna, który na swój sposób przeżywa traumy dzieciństwa i młodości, ale czy możemy o nim powiedzieć, że jest przeciętny?
(…) Czekam na jakąś reakcję mamy, ale ona jedynie siedzi nieruchomo, zatapiając nieobecny wzrok w mojej siostrze. Z początku myślałem, że przebywa w transie po gwałtownym przebudzeniu. Teraz widzę, że powód jest inny. Mama powoli staje się jak tata i od nadmiaru alkoholu traci kontakt z rzeczywistością. (…)
Ile prawdy jest w tym co mówi o sobie i o swoim życiu? Czy ból zadawany mu przez innych może być usprawiedliwieniem tego, że sam stał się agresorem?
To historia opowiedziana z perspektywy chorego, starego człowieka, historia, która niesamowicie wstrząsa swoją makabrycznością. Jednak największą bombę autor rzuca na koniec książki. Mnie zakończenie dosłownie zmroziło.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora, ale już dziś wiem, że z pewnością nie ostatnie. Ale chyba muszę nieco ochłonąć zanim sięgnę po kolejną jego książkę.
Biorąc do ręki tę lekturę przygotujcie się na wulkan emocji, które będą mocno targały uczuciami.
Fabuła jest zapełniona brutalnymi opisami, której niejednej osobie nie pozwolą w nocy spokojnie spać. To doskonały thriller z mistrzowsko skonstruowaną fabułą i równie świetnie wykreowanymi bohaterami. Jestem pod ogromnym wrażeniem pomysłowości autora.
To opowieść o próbie zrozumienia chorego umysłu i postępowania mordercy, to opowieść o demonach przeszłości i tych, które „mieszkają” w umyśle człowieka z dużą wyobraźnią. Myślę, że jest to książka z tych, o których się długo nie zapomina.
Polecam ją miłośnikom kryminałów i thrillerów, oraz osobom o silnych nerwach.
Dziękuję Wydawnictwu FILIA, że mogłam poznać „pióro” kolejnego świetnego polskiego pisarza i przeczytać jego powieść w ramach współpracy barterowej.
KOŁYSANKA – Maciej Siebmieda
(…) Kołysanka, której nut strzegł jak skarbu, najwyraźniej mu ten spokój przywracała. Sycił się nią. Odżywiał jak wampir krwią. Zamówił ten utwór dla Joasi, a jednak najczęściej słuchał w samotności, wpadając w dziwny trans. Bywało, że stroiciel musiał grać go kilka razy pod rząd. (…)
Maciej Siembieda urodził się w 1961 roku w Starachowicach. Jest absolwentem polonistyki Uniwersytetu Opolskiego, a otrzymał doktorat z komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Od prawie trzydziestu lat jest dziennikarzem, reportażystą, trzykrotnym laureatem tzw. polskiego Pulitzera, czyli nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich przyznanej mu w kategorii reportażu. Laureat ponad dwudziestu nagród w konkursach na reportaż. Prowadzi dziennikarskie śledztwa historyczne. Jako pisarz zadebiutował w roku 2017 powieścią 444 i od razu stał się autorem bestsellera. Jego następne powieści między innymi Miejsce i imię to kolejna lektura bijąca rekordy czytelności.
Kołysanka to kryminał z wątkiem historycznym, którego głównym bohaterem jest Jakub Kania.
PREMIERA KSIĄŻKI 09 LISTOPADA 2022 ROKU
stron 343
Jakub Kania po raz kolejny próbuje rozwiązać zagadkę sprzed lat. Tym razem stara się dowiedzieć, czego szukał po wojnie na Śląsku Opolskim światowej sławy kompozytor Aram Chaczaturian, przysłany przez NKWD. Sprawa, którą próbuje rozwikłać Jakub Kania wiedzie do Grodkowa, którego szarą eminencją jest radna sejmiku wojewódzkiego Iwona Kern, kobieta, która wyszła za mąż za człowieka, którego powinna nienawidzić. Przy okazji rozwikłania śledztwa Jakub Kania odkrywa tajemnice kryjące się w ruinach jednej z najwspanialszych niegdyś rezydencji magnackich w Europie, do której dwieście lat temu sprowadzono całą orkiestrę na intrygujący koncert dla… dwóch osób. Jak potoczyły się losy porzuconej przez matkę czteroletniej Joanny i zwanego potocznie „diabła z Rudej” jak nazywano Karola Godulę. Czym była tajemnicza melodia, którą nie tylko prokurator Kania próbuje odszukać?
Co wspólnego mają ze sobą Fryderyk Chopin, Karol Godula, Aram Chaczaturian i Jakub Kania? Ano to, że pojawiają się w jednej książce Macieja Siembiedy.
Czytając tę książkę momentami nie wiemy gdzie kończą się fakty, a gdzie zaczyna fikcja. To specyficzny sposób przedstawiania fabuły przez tego autora.
Biorąc do ręki tę powieść miałam świadomość, że z jednej strony będzie ona dla mnie świetną rozrywką, ale z drugiej strony też lekcją historii jakiej jeszcze nie poznałam.
Jako Ślązaczka z pochodzenia przyznam szczerze, że nie jest mi obce nazwisko i legenda odnoszące się do Karola Goduli, dlatego miło mi było ponownie o niej poczytać, tym bardziej, że sprytnie została ona wpleciona do fikcyjnej fabuły.
Jakub Kania to mężczyzna, który wydaje się być z krwi i kości. Czy przystojny? Nie mnie to oceniać, z pewnością wielu paniom będzie się podobał szczególnie jego dość zarozumiały charakter, wnikliwość w szukaniu detali sprawy i dość ciekawe podejście do tego czego się w danej chwili podejmuje.
Ta książka jest nie tyle wciągająca od pierwszej strony, co po prostu stanowi dobrą lekturę i ciekawy kąsek zarówno dla miłośników kryminału jak i historii.
Myślę, że niewielu jest autorów, którzy potrafią tak zgrabnie łączyć fikcję z faktami historycznymi, Siembieda to potrafi, o czym przekonałam się czytając inne jego książki. I nie ukrywam, że odkąd wpadła w moje ręce pierwsza książka, której bohaterem jest Jakub Kania, to z niecierpliwością wypatruję kolejnych.
Dla koneserów muzyki klasycznej z pewnością wątek kołysanek okaże się wyjątkowo interesujący, a czy wiemy dokładnie ile takich utworów i przez których kompozytorów zostało napisanych na specjalne zamówienia prywatnych i bogatych melomanów?
(…) Joanna von Schaffgotsch nie była w stanie bić braw. Gdy muzycy skończyli i złożyli głęboki ukłon dwuosobowej widowni, wstała i uniosła ręce, ale jej dłonie drżały tak bardzo, że nie mogły się spotkać. Hans Ulryk natychmiast to zauważył, podszedł do żony, ujął jej przedramiona i ucałował nadgarstki. (…)
Świetnie zbudowana intryga będąca ciekawym połączeniem powieści kryminalnej, historycznej i obyczajowej, to z pewnością wielki plus dla całości fabuły.
A zakończenie? No, tutaj to już mogłabym dać medal, chociaż powinnam się już przyzwyczaić do tego, że w książkach tego autora nie ma przewidywalnych zakończeń.
Lekkie „pióro” autora sprawia, że książkę czyta się jednym tchem, a dla czytelnika, który nie ma jeszcze książek Macieja Siembiedy mogę powiedzieć jedno: nuda ci z całą pewnością nie będzie zagrażała. Tutaj każdy znajdzie coś dla siebie bo mamy i sensację i historię, wątki kryminalne i obyczajowe, a nawet odrobinka romansu, a wszystko to splecione lekkością pióra z domieszką taktownego humoru.
Po przeczytaniu tej powieści zapragnęłam zobaczyć na własne oczy pałac w Kopicach, albo to co z niego pozostało. Z pewnością poznanie historii jego właścicielki będącej nawet nazywanej Kopciuszkiem z Kopic, słynnej na Śląsku Opolskim Joanny Gryzik, późniejszej hrabiny Joanny von Schlaffgotsch i jej opiekuna Karola Goduli to coś fascynującego.
Takim dodatkowym „smaczkiem” w powieści jest opisana relacja dwóch skłóconych ze sobą rodzin: Kern i Gawryluk.
Bohaterowie są wykreowani z dużym poczuciem indywidualności i niektóre postacie nieźle mnie irytowały (ale to właśnie plus dla powieści), a sam Jakub Kania… no cóż można go polubić mimo jego wad.
Trochę nie mogłam zrozumieć obecności w powieści Arama Chaczaturiana i jego powiązania polityczno-wojennego, ale może nie czytałam zbyt dokładnie, albo nie skojarzyłam pewnych informacji tak jak tego sobie życzył autor.
(…) Miał problem z Chaczaturianem. Czy radziecki geniusz muzyczny mógł być oprawcą w Grodkowie, czy nie? Z jednej strony wydawało się to niemożliwe, biorąc pod uwagę jego poziom kultury i wrażliwość, ale z drugiej… Sumienie miał dość elastyczne. (…)
Polecam tę książkę dla czystego relaksu, ale i dla uzupełnienia wiedzy historycznej. Znajdziecie tu wszystko co składa się na dobrą powieść: jest kryminał, w który wpleciona jest tajemnica odnosząca się do skomplikowanych faktów historycznych, jest ciekawa historia rodzinna i wiele wątków, które z pewnością zainteresują wielu czytelników.
