NAGA PRAWDA – Ryszard Ćwirlej

Skomplikowane śledztwo, po mistrzowsku budowane napięcie i Aneta Nowak, młoda i ambitna pani podkomisarz, która doskonale odnajduje się w zdominowanej przez mężczyzn policyjnej rzeczywistości.

Ryszard Ćwirlej urodził się w 1964 roku. Jest pisarzem, dziennikarzem telewizyjnym, wykładowcą na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2015 roku jego powieść „Błyskawiczna wypłata” otrzymała Nagrodę Kryminalnej Piły dla najlepszej powieści kryminalnej 2015. Rok później autor otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Piły „Syriusz 2016” w kategorii Kultura. W roku 2017 jego powieść „Śliski interes” otrzymała nagrodę czytelników Wielkiego Kalibru, a w 2018 roku Nagrodę Wielkiego Kalibru otrzymała powieść „Tylko umarli wiedzą.

Naga prawda to kryminał policyjny.

PREMIERA KSIĄŻKI 06 KWIETNIA 2022

Po mocno zakraplanej alkoholem imprezie mężczyzna zatrudniony na wysokim stanowisku w urzędzie budzi się w swoim łóżku obok nieznanej mu dziewczyny. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że dziewczyna leży w kałuży krwi z podciętym gardłem. Po chwili z obcego numeru dzwoni do niego ktoś z propozycją posprzątania „tego bałaganu” przy okazji podsyłając urzędnikowi zdjęcia, rzekomo wysłane z jego własnego telefonu przedstawiające zakrwawione ciało zamordowanej. Urzędnik nie zawiadamia policji, ale prosi o pomoc zaprzyjaźnionego z nim adwokata. W innej miejscowości dwaj wędkarze podczas wiosennego połowu odkrywają zatopiony w jeziorze samochód, a w nim zwłoki dwójki dorosłych i dziecka. Śledztwo przejmują policjanci z pobliskich Szamotuł, w tym podkomisarz Aneta Nowak, której intuicja podpowiada, że w samochodzie niekoniecznie znajdowały się ciała właścicieli auta. W tym samym czasie w Poznaniu znika bez śladu kelnerka z pijalni Świat Wódek, a wraz z nią duża kwota pieniędzy przechowywana w specjalnej kasetce. Właścicielka lokalu prosi o pomoc męża policjanta, oficera śledczego, który rozpoczyna prywatne śledztwo. Wszystkie tropy aspiranta prowadzą do Szamotuł. Czy coś łączy te trzy pozornie niezwiązane ze sobą sprawy? Jak daleko jest w stanie posunąć się podkomisarz Aneta, aby udowodnić, że jej kobieca intuicja to najlepszy sojusznik w prowadzonym śledztwie? Co wspólnego z prowadzonymi sprawami mają tatuaże znajdujące się na ciałach ofiar?

Wielowątkowo prowadzone śledztwa zawsze powodują, że podczas czytania książki mam niezły mętlik w głowie, ale gdy fabuła jest ciekawa, to wiadomo, że ten mętlik nie jest przeszkodą w czytaniu.

Po przeczytaniu kilku książek tego autora zauważyłam, że traktuje on policjantów z różnym podejściem zarówno do nich jako ludzi jak i do nich jako przedstawicieli władzy. W tej powieści również policja przedstawiona jest z dwóch stron. Jedna to ta dobra, solidna i godna zaufania, a druga pokazana w dość prześmiewczy sposób jak typowi policjanci z kawałów.

Autor funduje czytelnikom niezłą literacko-kryminalną podróż, zabierając do różnych miejscowości i tak między innymi możemy przenieść się do Poznania, Dusznik, Rokietnicy czy Szamotuł.

Jeśli jednak mam być szczera, to myślę, że zbyt dużo jest w tej powieści mało znaczących dla fabuły kryminalnej wątków obyczajowych nie tyle odbiegających od tematu, co nie wnoszących niczego istotnego. Domyślam się, że autor miał w tym swój cel, ale czasami takie fragmenty powieści, nic nie wnoszące do głównego kierunku kryminalnego powodują, że czytelnik zbyt mocno odbiega od prowadzonego śledztwa. W przypadku tej lektury to nawet kilku śledztw. Jeśli chodzi o mnie to się nie nudziłam, ale myślę, że ktoś inny może odczuć znużenie.

Skupiając się na stronie kryminalnej, muszę przyznać, że zaintrygowało mnie wprowadzenie do fabuły kilku wątków sensacyjnych. I chociaż czytelnik ma prawo domyślić się, że w jakiś sposób mogą być one powiązane, to trudno jest tak jednoznacznie określić ich ważność, ponieważ każdy incydent wydarzył się w innej miejscowości i zajmują się nimi różni śledczy.

(…) Drżącymi rękoma rozerwał opakowanie. Ze środka wysypał się pokaźny plik banknotów dwustuzłotowych. Nie zwrócił jednak na nie większej uwagi. Najważniejsze było zdjęcie. Chwycił je i zaczął drzeć na małe kawałki. (…)

Przyznam jednak, że napięcie budowane jest wprost po mistrzowsku, nie pozwalając czytelnikowi się nudzić, oczywiście tu mam na myśli głównie stronę stricte kryminalną powieści.

Ciekawym wątkiem poruszonym w tej lekturze jest sprawa odnosząca się do pseudo sekty, zajmującej się negowaniem w sieci informacji odnoszących się nie tylko do pandemii, ale również innych dziedzin życia na ziemi, włącznie z toksycznym promieniowaniem, której „wyznawcy” tatuowani są na znak jedności i przynależności. Czytając o tym pomyślałam sobie, że naiwność ludzka jednak nie ma granic. Zaślepieni i omamieni potrafią poprowadzić się jak zwierzęta na rzeź. Sekta, w której wszyscy mają biblijne imiona, ale jej założyciele rządzą żelazną ręką całą ich społecznością.

(…) Co tu do licha, się wyrabia? zastanawiał się Przemek rozkładając na stole w pokoju przesłuchań stertę kolorowych gazet i folderów, a obok nieporadne rysunki Marianny. Krzyż na tle promieni i łaciński napis sprawiły, że natychmiast poczuł dreszcz emocji. Przecież to nie mógł być przypadek. Taki sam tatuaż miała zamordowana dziewczyna, porozrywana na strzępy przez kruszarkę do betonu. Był przerażony. (…)

Niestety muszę dodać, że onomatopeje typu: hi, hi, he, he, ha, ha, mocno mnie irytowały. Te infantylnie brzmiące słowa w połączeniu z ciekawą i poważną kryminalną intrygą chyba nie pasują.  

Polecam jednak książkę zarówno miłośnikom kryminałów jak i wszystkim, którzy lubią sensację. Świetnie wykreowane postacie zarówno policjantów, jak i pozostałych osób to z pewnością atut tej powieści. A za podkomisarz Anetę Nowak, to wprost bardzo dziękuję autorowi, bo to chyba najlepsza policjantka, z której przykład powinni brać mężczyźni pracujący w policji. Myślę, że nie tylko panie polubią tę pełną uroku i odwagi kobietę, dla której nie ma spraw, których nie można rozwiązać.

Dziękuję Wydawnictwu MUZA. SA za propozycję przeczytania kolejnej książki tego autora i cieszę się, że wreszcie poznałam podkomisarz Anetę Nowak. Mam nadzieję, że wkrótce uda mi się przeczytać inne książki z tą policjantką w roli głównej.