PUDEŁKO Z MARZENIAMI – Magdalena Witkiewicz/Alek Rogoziński

Magdaleny Witkiewicz i Alka Rogozińskiego nie będę przedstawiała, ponieważ oboje tyle razy już gościli na moim blogu, że chyba nie muszę się powtarzać. Zresztą, chyba nie ma wśród czytelników osoby, która by tej pary pisarzy nie znała. ONI SĄ WSZĘDZIE. Na moich półkach książkowych również.

Jak się zaczęła historia pudełka z marzeniami?

Najpierw dostałam tajemniczą przesyłkę o treści:

Kiedy zaczęłam się zastanawiać, co oznacza ta dziwna kartka, zauważyłam na Fb, że kilka moich koleżanek również chwali się, że otrzymało taką przesyłkę. I zaczęły się spekulacje… kto to przysłał, w jakim celu itp.

Wydawnictwo FILIA rok 2017

stron 329

Pudełko z marzeniami to komedia romantyczna, której fabuła umiejscowiona została w czasach nam współczesnych, w małym miasteczku.

Malwina ma problem ze swoim ukochanym. Pewnego dnia postanawia zmienić swoje życie, wyjeżdża do pewnego miasteczka, w którym kupuje stary dom i zakłada w nim restaurację. Niestety chłopak Malwiny odchodzi „w siną dal”, ale za to z dalekiej Francji wraca do Polski babcia dziewczyny i postanawia zamieszkać z wnuczką. Zdradzony przez narzeczoną i oszukany przez wspólnika Michał, po tym jak ciocia na łożu śmierci wyjawia mu pewną tajemnicę rodzinnego skarbu, postanawia wyjechać do miejscowości, o której cioteczka wspominała i… poszukać tegoż skarbu. Niestety jest pewien problem, bo w miejscu, w którym powinien być ukryty skarb znajduje się restauracja. Czy Malwina i Michał dogadają się w sprawie skarbu? Kto i dlaczego będzie się starał połączyć tych dwoje? I co wspólnego z nimi mają dwie wścibskie staruszki, dwójka dzieci i kapliczka z figurką świętego Ekspedyta?

Myślę, że jeżeli ktoś przeczytał chociaż jedną książkę któregoś z tych autorów, domyśla się czego można się spodziewać po tej powieści. Nastrajająca bardzo pozytywnie fabuła, z wątkiem zimowo-świątecznym to coś, co z pewnością pozwoli na oderwanie się od szarości dnia codziennego. Poznajemy w tej historii ciekawe osoby, ale, jeżeli ktoś czytał „Pracownię dobrych myśli” to spotka w niej również bohaterów z tamtej powieści. Moją ulubioną postacią jest oczywiście pani Wiesia, wiedząca wszystko o wszystkich i proponująca każdemu nalewkę malinową „dla zdrowotności”.

Bardzo wyraziste postacie wykreowane przez autorów, to cudowny dodatek do fabuły, która bawi, wzrusza i nie pozwala na oderwanie się od stron książki na dłużej. W tej książce mamy całą plejadę osób różnych pokoleń, od dziecka do staruszki, które niewiele mają wspólnego z typowymi przedstawicielami swoich pokoleń. Staruszki, są może trochę wszędobylskie, ale chcą przecież tylko czynić dobro. Bo „przecież znają się na rzeczy, bo i gazety czytają, i telewizję oglądają i nawet mają fifi”. A dzieciom raczej daleko do błogiej dziecięcej naiwności, są kreatywne i pomysłowe, chociaż nie zawsze ich dążenie do czynienia dobrych uczynków, kończy się dla wszystkich pozytywnie.

Do plusów można zaliczyć również ciekawe i przede wszystkim zabawne dialogi.

Ta książka to opowieść o tym, że dobro można znaleźć pod każdą postacią. Ludzie potrafią być bezinteresownie życzliwi, i budują poczucie wiary w to, że marzenia mogą się spełniać, gdy tylko mocno czegoś chcemy. Ktoś może uznać, że jest to taka niecodzienna baśń dla dorosłych, ale czy my – dorośli, nie możemy podelektować się trochę baśniami?

Pisanie w duecie zawsze wydawało mi się trochę ryzykowne, czytelnik nie powinien bowiem domyślać się, który z fragmentów napisała ta czy tamta osoba. W przypadku tej książki, myślę że udało się zaskoczyć czytelników, ponieważ każdy z tych autorów ma podobne poczucie humoru i podobny styl. Przeczytałam prawie wszystkie książki Magdy Witkiewicz i wszystkie Alka Rogozińskiego i tylko z małymi fragmentami nie miałam wątpliwości, kto pisał, ale co do całości to… no cóż pozostało mi się domyślać.

Chyba nie muszę tej książki specjalnie polecać, zwłaszcza tym, którzy czytali „Pracownię dobrych myśli”. Ponowne spotkanie z panią Wiesią i jej nalewkami dla zdrowotności to z pewnością coś bardzo przemiłego. I chociaż wiele sytuacji w tej książce było dość przewidywalnych, to jak tu się oprzeć tak cieplutkiej, przeuroczej historyjce, która człowieka nastraja bardzo pozytywnie, zwłaszcza w okresie przed świętami Bożego Narodzenia. Jest to lekka, łatwa i przyjemna lektura szczególnie na długi, pochmurny wieczór, gwarantująca uaktywnienie w organizmie endorfin, których bardzo ich potrzebujemy gdy na dworze szaro, buro i ponuro, i wiary w to, że marzenia często się spełniają.

Kapliczkę z świętym Ekspedytem, patronem pilnych spraw, miała Michalina w piwnicy swojej restauracji. On też sprawiał w Miasteczku, że marzenia wrzucane do pudełka się spełniały. Była to naprawdę jego sprawka, czy siła autosugestii ludzkich umysłów i woli ludzkich serc?