AFERA KRYMINALNA 2017
AFERA KRYMINALNA 2017 odbyła się już jakiś czas temu od 19 do 21 października, ale niestety chochliki chorobowe trochę mnie odciągnęły od laptopa i teraz dopiero zaczynam nadrabiać zaległości.
Dla tych którzy nie wiedzą, Afera Kryminalna to festiwal kryminału, który powstał w 2011 roku z inicjatywy Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdańsku oraz gdańskiego wydawnictwa Oficynka. Od początku swojego istnienia festiwal gościł najznamienitszych twórców kryminału, thrillera i sensacji.
Tegoroczna edycja festiwalu obyła się aż w 7. bibliotekach – w Gdańsku, Gdyni, Gościcinie, Łęczycach, Rumi, Sopocie i Wejherowie. W programie znalazły się spotkania autorskie, prelekcje, warsztaty, gry kryminalne i pokazy filmowe.
Wśród gości festiwalu można było spotkać takich autorów jak: Krzysztof Beśka, Wojciech Burszta, Wojciech Chmielarz, Mariusz Czubaj, Jan Gołębiowski, Marta Guzowska, Joanna Jodełka, Jolanta Knitter-Zakrzewska, Marek Krajewski , Michał Larek, Magda Omilianowicz, Robert Ostaszewski, Agnieszka Pruska, Adam Regiewicz, Marta Reich, Tomasz Sekielski, Alfred Siatecki, Jakub Szamałek, Adam Ubertowski, Mariola Zaczyńska, Izabela Żukowska, Jakub Żulczyk oraz policjanci kryminalni z Piły, a gośćmi specjalnymi w tym roku byli Stefan Ahnhem i Johan Theorin.
Jeśli chodzi o mnie to niestety mogłam uczestniczyć tylko jednego dnia (w sobotę), ale postanowiłam przeznaczyć na tę przyjemność cały dzień i już o przed godz. 11 byłam w gdańskiej Bibliotece Manhattan.
1) Pierwsze spotkanie było z biegłymi ze szkoły kryminalistyki z Piły.
W czasie kiedy odbywało się spotkanie z biegłymi, w pomieszczeniu obok prowadziła warsztaty Joanna Jodełka, i chociaż bardzo chciałam być tu i tu musiałam z czegoś zrezygnować.
Panowie Paweł Leśniewski i Marcin Marczak, bardzo ciekawie opowiadali nie tylko o dydaktyce, ale również o badaniu miejsca zdarzenia, zabezpieczaniu na miejscu zbrodni śladów, również owadów i larw. Między innymi dowiedziałam się ciekawych rzeczy na temat dermatoskopii i daktyloskopii. Panowie przedstawili również ujawnianie linii papilarnych i wytłumaczyli, co oznacza skrót 3xN (niezmienne, nieusuwalne, niepowtarzalne). Dowiedziałam się między innymi, że linie papilarne opisuje się za pomocą tzw. minucji, czyli charakterystycznych cech, takich jak początki, zakończenia, rozwidlenia, haczyki itp. Fajnie jest tak czasami posłuchać o pracy policji, a zwłaszcza o metodach ich działania.
Chętni mogli wziąć udział w demonstracji ujawniania pędzlem magnetycznym własnych linii papilarnych na podstawie odcisku dłoni.
Poruszonymi tematami były również śmierci przez powieszenie, a także entomologia polegająca na rozpoznawaniu śladów obecności owadów. Agnieszka Pruska w jednej ze swoich książek opisuje przeleżałe zwłoki, na których policja zabezpiecza ślady owadów. To musi być niezbyt ciekawe zajęcie – rozpoznawanie śladów entomoskopijnych, albo relokacja zwłok na podstawie obecności na zwłokach owadów. Różnorodność i specjalistyczność danych owadów pozwala policji na określenie czasu, miejsca i osoby. Przy okazji dowiedziałam się, że istnieje 7 tysięcy odmian muchówek. Brrrr
Ciekawostką było również poruszenie tematu „Syndromu Czarnego Anioła” jako osoby zabijającej.
****************************************************************
2) Następnie Mariola Zaczyńska poprowadziła spotkanie o temacie: „Morduj zgodnie z naturą, czyli zęby, żądła, szczękoczułki”
Mariola Zaczyńska jest autorką czterech książek, a wkrótce na rynku pojawi się jej piąta.
Pisarka opowiadała o miejscu, w którym mieszka, a które nazywa Smocze Pole. Jest to cudownie miejsce będące rajem dla starych, chorych zwierząt, które zgodnie żyją razem z pupilami pisarki pięknymi psami -pomeranianami. Obejrzeliśmy pokaz pt. „Smocze Pole – cztery pory roku”.
Kolejnym tematem były ZĘBY. I tu muszę polecić książkę tej autorki „Kobieta z impetem”, w której porusza on temat hodowli w Polsce zwierząt drapieżnych. Przy okazji obejrzeliśmy kolejny pokaz o Ogrodzie Zoologicznym Safari w Borysewie i dowiedzieliśmy się o legalnych ośrodkach hodowli tygrysów, lampartów, pum czy lygrysów (skrzyżowanie lwa z tygrysem). Zaczyńska opowiedziała wiele ciekawostek dotyczących hodowli dzikich zwierząt. Między innymi o krokodylach pływających w polskich rzekach (TAK, TAK, dobrze przeczytaliście), wyrzuconych przez pseudohodowców.
Ciekawym tematem były również żmijowate i grzechotniki i opisane przez nich zadawanie śmierci przez ukąszenie czy uduszenie. Ale przy okazji dowiedziałam się również, że na świecie istnieje 1050 gatunków skorpionów jadowitych. Im mniejszy tym bardziej jadowity.
Następnie była mowa o SZCZĘKOSZCZÓŁKACH, i tu trochę nas prowadząca postraszyła, bo powiedziała, że pająk o nazwie wałęsak, który jest bardzo agresywny i jadowity może pojawić się razem z… bananami. U nas w Polsce był już taki przypadek, że pewien mieszkaniec Krakowa kupił banany, a w domu zorientował się, że w „gratisie” dostał pająka. Jak się później okazało – jadowitego. Mężczyzna miał sporo szczęścia, bo toksyna zawarta w jadzie wałęsaka powoduje bolesną erekcję. Ukąszenie tego pająka może też doprowadzić do śmierci.
O czarnej wdowie, słyszał pewnie każdy, często jest „bohaterką” kryminałów, ponieważ ugryzienie tego pająka to idealny sposób na morderstwo. Natomiast ludzie ukąszeni przez ptasznika australijskiego (również bardzo niebezpiecznego) znajdowani byli w kałużach potu. Są jednak amatorzy hodowli takich zwierząt, i tak na przykład skolopedrię olbrzymią, gatunek południowoamerykańskiego wija, której jad jest śmiertelny dla dzieci i zwierząt, można kupić przez Internet. I to właśnie przez ekomorderców wykorzystywane są te wszystkie zwierzęta, płazy, gady, pająki itp.
****************************************************************
3) Kolejne spotkanie prowadzone przez Roberta Ostaszewskiego było z Michałem Larkiem.
Dotyczyło promocji jego najnowszej książki „Dekada” a konkretnie pierwszego tomu pt. „Furia”.
Przyznam szczerze, że dotąd nie poznałam żadnej książki tego autora, ale wszystko przede mną. M. Larek między innymi opowiadał o swoich warsztatach z pisania w Gimnazjach. Szokiem nie tylko dla niego, ale i dla nas było to, że dzieci/młodzież w wieku 13-15 lat mają bardzo mroczne i krwawe myśli. Interesują ich scenerie z trupami, maltretowaniami i przemocą.
Frekwencja była mniejsza niż na spotkaniu z policjantami Kryminalnej Piły, czy Marioli Zaczyńskiej, ale myślę, że to dlatego, iż pisarz ten jest młody i nie jest jeszcze zbyt znany wśród czytelników kryminałów.
Słuchałam jednak z zaciekawieniem jak odpowiadał dość wyczerpująco na wszystkie pytania zadawane przez prowadzącego. Nabyłam nawet książkę tego autora „Mężczyzna w białych butach” napisaną wspólnie z Waldemarem Ciszakiem. Książkę polecali panowie z Kryminalnej Piły. Zobaczymy czy mi się spodoba, tym bardziej, że książka napisana została na podstawie zdarzeń mających miejsce w Poznaniu.
****************************************************************
4) Na spotkanie z Martą Guzowską bardzo czekałam.
Ostatnio przeczytałam jedną z jej książek – „Czarne światło” i stwierdziłam, że chcę więcej. Tę pisarkę poznałam w Siedlcach na jednym z Festiwali Pióro i Pazur.
Guzowska bardzo pasjonująco mówiła o pracy archeologa, ale stwierdziła, że chociaż jest to jej zawód, a praca daje jej wiele satysfakcji, to w tej chwili pisanie jest u niej na miejscu pierwszym. Mówiła również o pogodzie w Wiedniu, w którym obecnie mieszka, a w którym zmiany pogody są chyba gorsze niż u nas, i że często mieszkańcom tego miasta dokuczają silne wiatry i gęsta mgła.
Zastanawiałam się skąd u archeolożki zapał do pisania książek, i to kryminałów. Odpowiedź chyba jest prosta, archeolog w swojej pracy ma możliwość odkrywania wielu ciekawych miejsc, w których nie rzadko odkrywa szkielety ludzkie. I jak taki ktoś ma trochę wyobraźni, to fabuła książki gotowa. Autorka między innymi mówiła też o archeologii kryminalistycznej, oraz poznanym przeze mnie (dzięki książce „Czarne światło” ) bohaterze jej książek Mario Yblu, który mimo nieprzystosowania społecznego jest genialnym antropologiem. Przeczytałam dopiero jedną książkę z tym bohaterem, ale myślę, że na trzy kolejne też się skuszę. Jest jeszcze nowy cykl, z nową bohaterką – Simoną Brenner, archeolożką i złodziejką – seria powieści sensacyjnej, w której wartkość akcji i jej szybkość z pewnością przyciągnie niejednego czytelnika. Na tym spotkaniu Marta Guzowska promowała właśnie książkę „Reguła 1” z tą bohaterką w roli głównej.
Obecnie pisarka zaczęła pisać cykl powieści detektywistycznych dla dzieci. Pierwsza część być może zostanie wydana już wiosną 2018 roku. W książkach tych oczywiście nie ma szkieletów i mrocznych wątków, są zagadki na miarę wieku, a główni bohaterowie wzorowani są na dzieciach autorki, będących w wieku 7 i 12 lat.
Niestety i na tym spotkaniu nie było zbyt dużej frekwencji, a szkoda, bo można było usłyszeć wiele ciekawych rzeczy.
****************************************************************
5) Kolejne spotkanie odbyło się z Jakubem Żulczykiem.
Autor promował swoją najnowszą powieść pt. „Wzgórze psów”. To spotkanie również prowadził Robert Ostaszewki.
Twórczości tego autora również nie miałam okazji poznać i przyznam szczerze, byłam chyba jedną z nielicznych osób, które do tej pory nie wiedziała, kto to jest Jakub Żulczyk. Przed spotkaniem miałam ochotę wyskoczyć gdzieś na kawę, ale jak usłyszałam bardzo entuzjastyczną rozmowę dwóch młodych dziewczyn, które ekscytowały się tym spotkaniem, to stwierdziłam, że zostaję. Przy okazji dowiedziałam się, że jest on również współscenarzystą serialu kryminalnego „Belfer”. Niestety tego serialu również nie oglądałam, chociaż podobno jest niesamowity. Ileż ja mam do nadrobienia, żeby być na bieżąco.
Ilość osób, jaka przyszła na to spotkanie dosłownie mnie zszokowała. Miejsc stojących było chyba tyle co siedzących, a krzeseł było naprawdę sporo. Pomyślałam wówczas, jak mało do tej pory poznałam poczytnych polskich autorów. Wśród publiczności przeważali ludzie młodzi, tak jak sam pisarz.
Sam autor stwierdził, że nie czuje się pisarzem kryminałów, a jego książki to bardziej proza psychologiczna. Bardzo ciekawie odbywała się rozmowa z nim. Na pytania prowadzącego odpowiadał przykładami. Przyznał się, że prawie nie czyta literatury popularnej, a w książkach interesuje go przede wszystkim fraza. Czyta natomiast książki Iwaszkiewicza, Wiliama Faulknera, Tomasa Ligotti, Stephena Kinga czy Patricie Highsmith. Matko nawet nie miałam pojęcia o istnieniu tych powieściopisarzy (oprócz Iwaszkiewicza). Jako autora interesuje go wzięcie konkretnej sytuacji i przedstawienie jej tak, aby odzwierciedlić ją w głowie bohatera, pokazać co dzieje się w głowie danej osoby. Jego bohaterowie są typowymi autsiderami. W swoich książkach stara się przedstawić człowieka skonfliktowanego ze swoim światem.
Mówił o swojej najnowszej książce „Wzgórze psów” (już jestem ciekawa tej lektury) oraz o pracy nad scenariuszem filmu „Belfer”. Następnie rozmowa z nim została nakierowana na ekranizacje naszych rodzimych pisarzy i tak dowiedzieliśmy się, że wkrótce na HBO wyświetlany będzie serial na podstawie jego książki „Ślepnąć od świateł”.
Cieszę się, że mogłam uczestniczyć w spotkaniu z tym autorem. Takich młodych ludzi, odważnych i przebojowych, którzy potrafią wybić się „po cichu” chciałabym widzieć w naszym kraju więcej. Napisałam „po cichu”, bo chyba nie ma on parcia na szkło, i mimo, że nie ma go wszędzie tak jak na przykład Kasi Bondy, czy Remigiusz Mroza, jest tak bardzo znany.
****************************************************************
6) Ostatnie spotkanie (ze względu na dość późną dla mnie porę), w którym uczestniczyłam było spotkaniem z Markiem Krajewskim.
I tu również frekwencja na spotkaniu przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Tłumy, tłumy, tłumy. Na autograf do książki, po spotkaniu stałam w kolejce chyba z pół godziny. Ale i tak chyba ilość chętnych po autograf była mniejsza niż do Jakuba Żulczyka.
Autor ten pisze głównie kryminały retro, czytałam jego książkę napisaną wspólnie z Mariuszem Czubajem (nie retro). Mówi o sobie filolog klasyczny i twierdzi, że jest takim człowiekiem retro, miłośnikiem muzyki barokowej i klasycznej. Twierdzi, że jest dobrym rzemieślnikiem, pracuje codziennie i systematycznie trzymając się w sposób celowy określonego czasu.
Jest zafascynowany Wrocławiem i jego niemiecką przeszłością, i dzięki temu fabuły jego książek są umiejscowione właśnie w takim Wrocławiu.
Na spotkaniu mówił również między innymi o postaciach kobiecych w książkach, oraz o swojej najnowszej powieści „Mock. Ludzkie Zoo” z Eberhardem Mockiem w roli głównej. I muszę przyznać, że mówił z dużą dawką humoru.
****************************************************************
Sobotni dzień Afery Kryminalnej minął mi bardzo szybko. Wróciłam do domu pełna wrażeń, nowych wiadomości i… nowych książek. Teraz zastanawiam się, kiedy ja to wszystko przeczytam? Ale… na wszystko przyjdzie przecież czas. Polecam takie spotkania autorskie, na każdym można dowiedzieć się czegoś ciekawego, nie tylko o samym autorze, ale również o książkach i jego warsztacie pisarskim.
