PIERWSZA NA LIŚCIE – Magdalena Witkiewicz

Magdaleny Witkiewicz w moim królestwie książek nie muszę chyba przedstawiać. Kto do mnie zagląda ten wie, że zarówno z samą autorką jak i z jej książkami spotkałam się  już kilkakrotnie, ale kto nie zaglądał do tej pory, to zapraszam do wcześniejszych wpisów:

Spotkanie autorskie z Magdaleną Witkiewicz

Spotkanie autorskie z Magdaleną Witkiewicz 2

Milaczek, Zamek z piasku, Panny roztropne, Szkoła żon

Wydawnictwo Filia rok 2015

stron 346

Pierwsza na liście to współczesna powieść obyczajowa o walce z chorobą, przyjaźni, miłości i zaufaniu.

Patrycja jest matką samotnie wychowującą dwie córki. Tatuś dziewczynek w pewnym momencie swojego życia stwierdził, że potrzebuje więcej wolności i po prostu odszedł w siną dal. Nie byłoby to dramatem, wszak wiele kobiet dzielnie pokonuje trud wychowawczy w pojedynkę, gdyby nie fakt, że u Patrycji zdiagnozowano ostrą białaczkę. Starsza z córek – Karolina przypadkowo odkrywa z komputerze mamy plik z zapiskami, w których mama pisze coś w rodzaju listu do córek i umieszcza w nim listę osób, z którymi powinny się spotkać w momencie, kiedy jej już nie będzie na świecie. Pierwsza na liście jest Ina, kobieta, której córki Patrycji nie widziały na oczy, a która kiedyś, bardzo dawno była najlepszą przyjaciółką ich matki. Co takiego się wydarzyło, że ta przyjaźń się skończyła, czy Karolinie uda się nawiązać kontakt z tą pierwszą osobą na liście mamy oraz z pozostałymi osobami. Jak skończy się choroba Patrycji, tego niestety nie zdradzę, ponieważ chciałabym gorąco zachęcić do przeczytania tej książki.

Po pełnych humoru książkach „Milaczek” i „Panny roztropne”, po nostalgicznym „Zamku z pisku”i erotycznej „Szkole żon” myślałam, że nic już nie będzie mnie w stanie zaskoczyć w książkach tej autorki, jak bardzo się jednak myliłam.

Ta lektura jest tak wyjątkowa, że po przeczytaniu ostatniej strony długo nie mogłam przestawić się na myślenie o czymś innym niż przeczytana historia. Fabuła książki jest tak poważna, zaskakująca i szokująca, że trudno mi było oderwać się od czytania.

Pomijając fakt, że wyjątkowo wzruszające wątki, często powodowały, wilgoć w moich oczach to jeszcze opisy pewnych sytuacji i miejsc budziły we mnie wspomnienia. Kiedy przeczytałam słowa: (…) Byłam zdumiona, jak dobro napędza dobro. Jak to się dzieje, że osoba, z którą w życiu zamieniłam kilka słów, robi takie rzeczy (…) przypomniało mi się, jak ponad 20 lat temu powstał łańcuch dobroci i pomocy, złożony z obcych lub prawie obcych mi ludzi, kiedy zdiagnozowano u mnie nowotwór. Też miałam wtedy dwoje dzieci, były w wieku 2 i 8 lat, i wtedy los postawił na mojej drodze tak wspaniałych ludzi, że kiedy teraz o tym myślę, to nie potrafię opanować wzruszenia.

Potem opis gdańskiego hospicjum, w którym spędziłam jakiś czas jako opiekunka medyczna spowodował, że znów znalazłam się na kilka chwil w tym budynku, wśród tych, których już dawno nie ma.

Ale wracając do książki, to muszę przyznać, że jestem pod wielkim wrażeniem nie tyle historii opisanej w powieści, co wiedzy dotyczącej zarówno choroby, jak i procedur dotyczących przeszczepów. I tu składam ukłon w stronę Autorki.

Ta książka to wspaniała lekcja zaufania i wybaczania. To lekcja determinacji, która w obliczu miłości potrafi pokonać każdą przeszkodę, to nauka odwagi, wiary w dobro i nadziei.

Ktoś, kto przeczytał inne książki tej autorki nawet nie domyśli się jak inna – poważna i ważna jest ta lektura.

Spoglądając na okładkę, spodziewałam się lekkiej powieści, która spokojnie pozwoli mi zatopić się w literaturze kobiecej, ale „nie szata zdobi człowieka”, i…już symboliczny żółty żonkil – symbol hospicjum wywołał mieszane myśli.

Ta książka jest tak pełna emocji, zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych, że trudno oderwać się od czytania. Ale kiedy już się skończy, kiedy przewróci się ostatnią stronę, wtedy dopiero zaczyna się analizę, która… pozwala uwierzyć, że świat nie jest taki zły, że nawet w najtwardszym człowieku można odnaleźć empatię i dobro, pozwala uwierzyć w ludzi.

Bardzo dziękuję Autorce i wydawnictwu Filia za możliwość przeczytania tej książki i gorąco polecam tę lekturę zarówno młodym czytelnikom jak tym starszym bez względu na płeć. Wiem, że poruszy ona najtwardsze serca.

Już za tydzień 14 stycznia 2015 roku w EMPIKU w Gdańskiej Galerii Bałtyckiej będzie można spotkać się z Magdaleną Witkiewicz, w tym dniu będzie premiera książki „Pierwsza na liście”, ja będę obowiązkowo.

 Kto nie zna jeszcze książek tej autorki to polecam również: