ANIELSKI KOKON – Karolina Wilczyńska

Książka przywędrowała do mnie dzięki akcji na FB, którą zainicjowała autorka Karolina Wilczyńka „Anielski kokon” rusza w świat.

 Karolina Wilczyńska urodziła się w 1973 roku, i jest mieszkanką Kielc. Jest prezesem własnej fundacji, trenerką i terapeutką. W wolnych chwilach oprócz pisania haftuje, ozdabia przedmioty techniką decoupage, tworzy biżuterię. Jest autorką takich powieści jak: „ Performens” i „Ta druga” i zwyciężczynią konkursów na opowiadania „Secretum Calligo” i „Littera Scripta”. W 2012 roku jej powieść „Ta druga” była nominowana do nagrody na Festiwalu Literatury Kobiecej Pióra i Pazura w kategorii Pióro i zdobyła nagrodę czytelniczek.

Wydawnictwo MWK rok 2013

stron 276

Anielski kokon to powieść dość kontrowersyjna, granicząca między jawą a snem, między realnym życiem a fantazją, między rzeczywistością a obłędem. Z pewnością jest to powieść dramatyczna.

Olga jest młodą, niezależną kobietą. Ma własne mieszkanie, dobrze płatną pracę, przystojnego chłopaka i tak właściwie niczego jej do szczęścia nie powinno brakować, ale czegoś brakuje. Pewnego dnia otrzymuje na służbową skrzynkę pocztową dziwnego maila, a następnie zauważa obserwującego ją z oddali mężczyznę. Początkowo, zupełnie niewinna obecność obcego mężczyzny zaczyna ją drażnić ale w pewnym momencie obsesyjnie czuje się przez niego prześladowana. Najpierw wzbudza to strach, potem złość, ale w końcu Olga postanawia „rozmówić” się z tajemniczym obserwatorem. Mężczyzna przedstawia się jako Anioł i przekonuje Olgę, że i ona została „wybrana” aby czynić dobro. Długie godziny rozmyślania i analizowania obecności tajemniczego Ananke powodują, że Olga odsuwa się od wszystkich. Wpada w obłęd świadomości, że jej życie musi się zmienić, że ona ma ważną do wykonania misję. Niestety kończy się to w szpitalu na oddziale psychiatrycznym, a potem…

Książka jak już wspomniałam wcześniej jest dość kontrowersyjna. We mnie wzbudziła sprzeczne emocje. Z jednej strony starałam się zrozumieć główną bohaterkę, a z drugiej strony potępiałam jej zachowanie. Czy na to, jak postępowała Olga i jakie podjęła decyzje miała wpływ budząca się w niej choroba? Jak często w naszych umysłach rodzą się myśli, z którymi nie potrafimy sobie poradzić, myśli potępiane przez innych i walczące z naszym wewnętrznym Ja.

Autorka z całą pewnością chciała ukazać wnętrze człowieka, którego on sam nie zawsze jest do końca świadomy. Czasami automatycznie wykonuje jakieś czynności będąc jednocześnie przekonanym, że mógłby robić coś zupełnie innego, ale nie ma do tego odpowiedniej odwagi wewnętrznej.

Książka napisana jest dość nostalgicznie, zmusza do myślenia i zastanowienia się na własnym życiem. Nie wiem, czy jest to powieść obyczajowa, i czy można książkę zakwalifikować do prozy współczesnej, chociaż zawiera wiele wątków współczesnego życia. Nie wiem również, czy mogę ją zakwalifikować do literatury fantasty, bo przecież duża dawka fantazji również jest w niej zawarta. Myślę, że jest to książka poruszająca przede wszystkim wątki psychologiczne. Tak, jak trudno mi było oderwać się od tej lektury, tak cieszyłam się, że w końcu się skończyła. Dlaczego? Chyba dlatego, że momentami irytowała mnie główna bohaterka. Jest tyle sposobów na robienie „dobra”, a ona nie potrafiła ich znaleźć obok siebie tylko szukała gdzieś daleko poza kręgiem normalności. Może to spowodował obłęd, w jaki wpadała, a może jakiś żal do świata, że nie jest taki jakim ona by chciała, nie wiem…

Jest to lektura, której nie można przeznaczyć na relaksujący wypoczynek, taki, który ma oderwać nas od szarej rzeczywistości po to, aby zapomnieć na chwilę o niej. Jak dla mnie to ciężka lektura, zmuszająca do refleksji, poruszająca bardzo poważne tematy, tematy podświadomości.

Muszę jeszcze zatrzymać się przy okładce. No cóż, jeżeli napiszę, że był to wyjątkowo trafny wybór grafika, to tak właściwie nic już nie musiałabym dodawać. Okładka piękna, zmysłowa, wzbudzająca ciekawość i zachęcająca do sięgnięcia po książkę. Wprawdzie nigdy nie kieruję się okładką przy wyborze lektury do czytania, ale tym razem to właśnie okładka spowodowała, że zapisałam się na listę do przeczytania tej książki i nie żałuję.

„Anielski kokon” został zgłoszony do trzeciej edycji Festiwalu Literatury Kobiecej Pióro i Pazur w kategorii Pióro i będę trzymała mocne kciuki, aby książka została nominowana do nagrody, ba… będę trzymała kciuki, żeby wygrała.

Polecam książkę, chociaż nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna. Polecam ją dlatego, bo uważam, że każdy powinien na chwilę zatrzymać się w biegu szarej codzienności i przemyśleć swoje życie, zastanowić się nad tym, co warto w nim zmienić, aby osiągnąć apogeum szczęścia.

„Anielski kokon” wśród moich Aniołków,

dwa z nich otrzymałam w prezencie od podopiecznych z hospicjum  (własnoręcznie je robili),

a każdy następny również jest prezentem od kogoś bliskiego,

 * * * na szczęście * * *