ZIELONA GWIAZDKA – Krystyna Mirek

(…) – Że też nie ma ani grama śniegu – narzekała Sonia, patrząc z pretensją w niebo, bo doprawdy mogłoby nieco dopomóc. Podwórko wyglądałoby wtedy zupełnie inaczej i góry też prezentowałyby się lepiej. – Zielona Gwiazdka to nie to samo. (…)

Krystyna Mirek jest autorką powieści obyczajowych, które czytelniczki kochają od pierwszej jej książki. Jest absolwentką polonistyki UJ w Krakowie. Przez wiele lat pracowała w szkole. Obecnie, pisarstwo stało się dominującym zajęciem w jej życiu zawodowym. Pisze książki obyczajowe mocno osadzone w realiach życia. Prywatnie, mama czwórki dzieci i bardzo sympatyczna osoba, o czym miałam okazję się przekonać osobiście. No… i to by było tyle, ile wiem o tej pisarce.

Zielona Gwiazdka to powieść świąteczna.

PREMIERA KSIĄŻKI 08 LISTOPADA 2023 ROKU

Lidia mieszka w niewielkim górskim miasteczku, w którym pewnej jesieni odbył się koncert, na którym wystąpił znany niegdyś muzyk. Gwieździe towarzyszył zespół młodych muzyków, którzy na czas występu zatrzymali się w małym miejscowym hoteliku. Wśród nich znalazł się również młody Niemiec polskiego pochodzenia – Markus, który bardzo szybko skupił swoją uwagę na miejscowej dziewczynie obsługującej w tym czasie hotelowych gości. Zwykła znajomość bardzo szybko okazała się czymś więcej i chociaż priorytety życiowe młodych były zupełnie inne, znajomość ta z każdym miesiącem bardziej się rozwijała. Nie wszystkim jednak przypadło to do gustu, a kiedy Markus zaproponował spędzenie wspólnej Wigilii, na którą postanowił zabrać pochodzącą z okolic Lidii babcię, nikt nie przypuszczał, że ich przyjazd wywoła w rodzinie Lidii spore zamieszanie. Czy senior rodu, dziadek Ignacy obchodzący w okresie świąt swoje 80-te urodziny ucieszy się z odwiedzin chłopaka jego wnuczki i towarzyszącej mu starszej pani? Jakie tajemnice skrywa przed rodziną Ignacy i co wydarzyło się przed laty? Czy Lidia i Markus mają szansę na wspólną przyszłość, czy ich światy są zbyt różne, aby ją sobie planowali?

Każdy z nas marzy o białych, mroźnych świętach, a przecież tak właściwie to nie śnieg sprawia, że ten czas jest piękny, ale atmosfera jaką tworzą ludzie.

Wigilia w domu rodzinnym Lidii zawsze była dniem pełnym radości i miłości, pachnącym pysznymi potrawami. Ale czy musi tak być już zawsze?

Fabuła książki rozpoczyna się jesienią, kiedy w sadach zbierane są jabłka, a liście w lesie pachną tak jak nigdy wcześniej.

I muszę przyznać, że autorka oddała urok tej jesieni bardzo realnie i pięknie, aż chciałoby się wyjść na spacer w góry i do lasu.

Potem powolutku zaczął zbliżać się czas świąteczny, który miał dopieścić czytelników swoją magią, ale…

No właśnie, czy musi być jakieś „ale”?

Ta książka jest w pewnym sensie magiczna, fabuła opowiada o pięknej choć dość nietypowej miłości, która mimo przeszkód potrafiła się rozwinąć. Dwoje młodych ludzi żyjących w dwóch różnych światach zostało trafionych strzałą Amora.

Być może było to coś nierealnego w dzisiejszym świecie, bo przecież ona skromna, chociaż dobrze wykształcona dziewczyna z niewielkiej miejscowości, utożsamiająca się z pracą na gospodarstwie i marząca jedynie o spokojnym życiu w rodzinnym domu i on, chłopak z wielkiego świata, pragnący przygód, wielkiej kariery muzycznej, wielkich pieniędzy i podróży po świecie. Dwa bieguny, dwie różne osobowości, czy takim ludziom można wróżyć wspólną, szczęśliwą przyszłość?

Myślę, że wiele czytelniczek polubi zarówno Lidię jak i Markusa, a także pozostałych bohaterów tej historii.

Oprócz tej dwójki młodych i zakochanych w sobie ludzi, mamy tutaj jeszcze pewnego starszego, dość tajemniczego pana, który przez całe życie skrywa przed najbliższymi pewien rodzinny sekret. Kocha swoich bliskich nad życie, syn, synowa, wnuki, są jego szczęściem i radością, ale on nie potrafi się przed nimi otworzyć i wyznać czegoś, co może zaważyć na całym życiu jego bliskich. Dopiero niespodziewany świąteczny gość zmusza go do otwarcia przenośnej skrzyni wspomnień, w której schowane zostały latami skrywane żale i strach będący towarzyszem każdego dnia.

(…) Ignacy uświadomił sobie to właśnie teraz. Że od początku wizyty sprawiała wrażenie osoby, która przyjechała tutaj w konkretnym celu, po coś. Dziwne, ale kiedy teraz jej się przyglądał, tylko się utwierdził w tym przekonaniu. (…)

Przyznam szczerze, że czytałam tę powieść z zapartym tchem, kibicowałam uczuciu młodych i chociaż od jakiegoś momentu domyślałam się jaką tajemnicę skrywa senior rodu, to byłam bardzo ciekawa finału tej historii.

To piękna, ciepła opowieść o miłości i domu, w którym ona zamieszkała, domu pachnącym świeżo pieczonym chlebem i zerwanymi z drzewa jabłkami.

To również opowieść o marzeniach, które mogą się spełnić, jeżeli bardzo mocno w nie się uwierzy.

Ale to także historia pewnego rozstania, które na długie lata pozostawiło w sercach złość i żal.

Wigilia będąca jednocześnie dniem urodzin seniora rodu i to urodzin ważnych, bo osiemdziesiątych, została pokazana w powieści jak wielkie, nie tylko rodzinne święto, ale tak właściwie święto całej miejscowości, bo osób, które się w tym dniu zgromadziły w domu Lidii, trudno było zliczyć.

(…) – To przyjedź d nas na Gwiazdkę – powiedziała spontanicznie Lidia. – Pokażę ci święta, jakie cię się wtedy podobały. Celebrowane na maksa. U nas w rodzinie to najważniejsze dni w roku, a tym razem będzie wyjątkowo, bo dziadek kończy osiemdziesiąt lat. (…)

Opowiedziana w książce historia to nie tylko opowieść o miłości, ale też o relacjach rodzinnych i celach jakie ludzie stawiają swoim przyszłościom.

Każdy z domowników ukrywa w sercu jakieś tajemnice, to nie były kłamstwa, ale niedopowiedzenia, które w pewnym momencie nieźle namieszały w życiu tej zwyczajnej, kochającej się rodziny.

Moim zdaniem ta książka, to taka trochę sentymentalna podróż w głąb ludzi, pokazująca zarówno plusy i minusy ludzkiej psychiki, ale dająca nadzieję.

Wplecione w fabułę tajemnice i sekrety rodzinne dodają jej pewnego rodzaju smaczku, doprawiają ją przyprawą zaciekawienia.

(…) – Nie chcę burzyć twojego spokoju – powiedział ciepłym głosem. – Za nic w świecie nie chciałbym cię skrzywdzić. – Przykucnął tuż przy jej kolanach i spojrzał jej w oczy. – Coś nas połączyło. Ja też to widzę. (…)

Nie ukrywam, że postać Lidii i jej miłości do rodzinnych tradycji, do rodzinnego domu zaskoczyła mnie i zarazem zachwyciła. Rzadko kiedy młode kobiety dobrowolnie zostają na gospodarstwach, gdzie zamiast ciekawych doznań przyszłości czeka je ciężka praca i wielka odpowiedzialność.

Myślę, nie będę gołosłowna, jeżeli napiszę, że sięgając po tę lekturę, każdy powinien przygotować się na sporą dawkę emocji.

Ciekawie wykreowani bohaterowie wpleceni w intrygującą fabułę z pewnością dostarczą wielu przyjemności.

Dziękuję Autorce za tę pełną ciepła opowieść, a wydawnictwu LUNA dziękuję, że mogłam ją przeczytać w ramach współpracy barterowej.